تار و پود عاشقی : چگونگی تعامل همسران با یکدیگر، خانواده ها، خویشاوندان و دوستان صفحه 137

تغافل

وقتی با مسئله ای دورازانتظار در همسرتان مواجه می شوید، نه فقط نباید هَوار بکشید و دیگران را خبردار کنید، بلکه حتی نباید نشان دهید که خودتان هم متوجه شده اید. این همان اصلِ تغافل است که البته با غفلت فرق دارد. غفلت یعنی شما از عمق و استمرار مسئله بی خبر باشید و به علائم هشداردهنده توجه نکنید. این مطلوب نیست؛ اما تغافل به این معناست که درعین حال که متوجه خطر شده اید، به روی خودتان نیاورید و کریمانه رفتار کنید تا قبح عمل نریزد و راهکار بهتری برای مدیریت آن پیدا کنید.(1)

امام سجاد (علیه السلام) دراین باره به فرزندشان فرموده اند: «اصلاح زندگی ها همه در ظرفی است که دو سوّم آن را زیرکی پرکرده است و یک سوم آن را تغافل؛ زیرا انسان از چیزی اظهار بی خبری می کند که از آن باخبر است و با زیرکی آن را زیر نظر دارد.»(2)

بعضی ها این را مزیت می دانند که به همسرشان بفهمانند از ایرادهای مخفی او باخبر هستند؛ برای ِ مثال می گویند: «از همۀ کارهایت خبر دارم. فکر کرده ای نمی دانم؟! پرونده ات زیر بغلم است». فردی که این گونه حرف ها را می زند، با این جمله ها آب پاکی را روی دست طرف مقابل ریخته است! در واقع آب از سر او گذشته است و دیگر آبرویی نزد شما ندارد که بخواهد آن را حفظ کند؛ بنابراین با جسارتی بیشتر به خطای خود ادامه خواهد داد؛ درحالی که تا وقتی که فرد احساس می کند آبرویش حفظ شده است، محدودیت بیشتری برای انجام رفتار غلط دارد؛ برای همین است که امیرالمؤمنین علی (علیه السلام) فرموده اند: