تار و پود عاشقی : چگونگی تعامل همسران با یکدیگر، خانواده ها، خویشاوندان و دوستان صفحه 179

تعهد به خدا

در نگاه توحیدی و اسلامی به خانواده، قراردادِ ازدواج، قراردادی دوطرفه نیست؛ بلکه زن و شوهر قبل از تعهد به همدیگر، به خدای خود متعهد هستند و در برابر خداوند متعال، میثاقی محکم بسته اند؛ به همین دلیل، در تمام وظایف خود باید ابتدا به خدا پاسخ گو باشند و نه فقط به طرف مقابل.

حال سؤال جدّی این است که چه تفاوتی پیش از دو جملۀ خطبۀ عقد و پس از آن به وجود می آید که روابط را تا این حد مدیریت می کند؟

قبل از قرائت این دو جمله و جاری شدن عقد، هر رابطه ای ممنوع و بعد از آن، هر رابطه ای مقبول و راضی کننده است. تفاوت واقعی این است که عقد شرعیِ ازدواج، نشان دهنده و ایجادکنندۀ تعهدی سه طرفه است. مرد خودش را در مقابل خدا و زن نیز خودش را در مقابل همان خدا مسئول می کنند؛ برای همین از خطبۀ عقد شرعی، این معنا برداشت می شود: «وظایفی را که خدا در قبال همسرم برعهدۀ من گذاشته است، برعهده می گیرم.»

قرآن کریم دربارۀ رابطۀ بین افراد، تعبیر ((مِیثاقاً غَلِیظاً))(1) یعنی پیمانی محکم را فقط برای ازدواج به کار برده است و این نشان می دهد که ازدواج معامله ای محض مانند بیع و اجاره و جابه جایی مال نیست؛ بلکه پیوند دو روح با یکدیگر است(2)

و بر همین اساس، رحمت و ایثارگریِ یکی از اعضای خانواده، معامله و تعامل با خدا محسوب می شود.