تار و پود عاشقی : چگونگی تعامل همسران با یکدیگر، خانواده ها، خویشاوندان و دوستان صفحه 37

چگونگی مواجهه با والدین حمایتگرِ استقلال بخش

گونۀ چهارم ارتباط والدین با فرزندان، یعنی رفتار «حمایتیِ استقلال بخش»، شامل حمایت های عاطفی و فکری و حتی مالیِ سنجیده است؛ به طوری که به تدریج به استقلال فرزندان منتهی شود. پدر و مادرهایی که محبت و عواطف خود را مدیریت کرده و خیلی از کارها را برای فرزندشان انجام نمی دهند، بسیار عاقلانه رفتار کرده و شایستۀ تقدیرند؛ چون سعی می کنند فرزندشان رفاه زده و وابسته بار نیاید تا بتواند روی پای خودش بایستد. این کار ممکن است در ابتدا باعث ذهنیت منفی و دلخوری فرزندان شود، اما آن ها باید بدانند که این روش برای استقلالشان بسیار سودمند است.در

این مواقع، فرزند نباید حمایت های والدین را وظیفۀ آن ها بداند؛ بلکه باید قدرشناس بوده و به گونه های مختلف، درصدد جبران این حمایت ها برآید؛ مثلاً با مشورت کردن با آن ها سعی کند ضریب خطا و شکست خود و نارضایتی آن ها را کاهش داده و اعتماد والدین به خودش را تقویت کند. ازطرفی باید مراقب باشد که به حمایت آن ها عادت نکند و توقع ادامه و افزایش آن را نداشته باشد تا باعث وابستگی اش نشود و خود نیز تلاش کند و خلاقیت فکری داشته باشد.

خانۀ پدری یا مسکن مستقل؟

اگر پسری در نظر دارد پس از ازدواج در خانۀ پدری زندگی کند، الزاماً در جلسات خواستگاری باید این مطلب را بگوید. اگر دختر نیز به دلایلی، به دنبال زندگی مستقل است و به هیچ وجه زندگی با خانوادۀ همسر