احکام دختران و بانوان( مطابق با فتاوای حضرت آیه اللّه العظمی بهجت) صفحه 5

کمتر کسی را می توانیم در قم پیدا کنیم که چون ایشان با این سن و سال هر روز با نهایت ادب به محضر مقدس حضرت معصومه علیهاالسّلام شرفیاب گردیده و با توسل عجیب و روزانه خویش به حضرت معصومه علیهاالسّلام با احترام و خضوع و خشوع در مقابل ضریح مطهر ایستاده و پس از خواندن زیارت عاشوراء مولایش اباعبدالله الحسین علیه السّلام ینگونه زندگی روزمره خویش را آغاز کند. کجا پیدا می کنید، کجا؟

مؤ لف کتاب انوارُ الملکوت نیز از قول آیه الله حاج شیخ عباس قوچانی وصی مرحوم میرزا علی آقای قاضی نقل می کند که : آیه الله العظمی بهجت بسیار به مسجد سهله می رفتند و شبها تا به صبح تنها بیتوته می

نمودند. یک شب که بسیار تاریک و چراغی هم در مسجد روشن نبود، در میانه شب ، احتیاج به تجدید وضو پیدا کرده و برای تطهیر و وضو به ناچار باید از مسجد بیرون رفته و در محل وضوخانه که بیرون مسجد و در سمت شرقی آن واقع است وضو بسازند.

ناگهان مختصر خوفی در اثر عبور این مسافت و در ظلمت محض و تنهائی در ایشان پیدا می شود. به مجرد این خوف یک مرتبه نوری ، همچون چراغ در پیشاپیش ایشان ( آیه الله العظمی بهجت ) پدیدار شده که با ایشان حرکت می کرد.

ایشان با آن نور خارج شده تطهیر کرده و وضو گرفتند و سپس به جای خود برگشتند و در همه این احوال آن نور در برابرشان حرکت داشت ، تا وقتی که به محل خود رسیدند و آن نور از بین رفت .

ارتباط با امام خمینی

حضرت امام رحمه اللّه علیه به ایشان عنایت خاصّی داشتند، یکی از بزرگان ، در مورد عنایت ویژه حضرت امام رحمه اللّه علیه به ایشان می گوید: در یکی از شرفیابی های خبرگان رهبری به خدمت امام راحل رحمه اللّه علیه از ایشان رهنمودی برای مسائل اخلاقی خواسته شد، حضرت امام رحمه اللّه علیه آنها را به حضرت آیه اللّه العظمی بهجت حواله دادند و در جواب اظهار خبرگان که معظم له کسی را نمی پذیرد، فرمودند: آن قدر اصرار کنید تا بپذیرد.

یکی از شاگردان امام رحمه اللّه علیه در خاطره ای می گوید: پس از آزادی حضرت امام رحمه اللّه علیه و ورود ایشان به قم در سال 1341 (ش ) تمام محله های

قم ، جشن گرفتند و منزل امام هر روز پر از جمعیت بود. حضرت آیه الله العظمی بهجت نیز از کسانی بود که هر روز به منزل امام تشریف می آوردند و مدتی بر درِ یکی از حجرات بیت ایشان می ایستادند، وقتی به ایشان پیشنهاد شد که : ((شایسته نیست که بیرون اطاق بایستند، لا اقل داخل اطاق بنشیند.))، ایشان در جواب فرمود: ((من ، بر خود واجب می دانم که جهت تعظیم این شخصیت ارزنده هر روز به اینجا آمده و دقایقی بایستم و سپس باز گردم )).

ارتباط مستمر مقام رهبری با آیه الله العظمی بهجت