پرشکوه‌ترین مراسم عبادت و قربانی صفحه 68

ص: 131

فصل اول سفر لادیان تورات آمده است. آنها مدعی بودند که خداوند با ما عهد کرده که این دستور قربانی سوختنی در هر آئین آسمانی خواهد بود و چون در آئین اسلام نیست ما به تو ایمان نمی‌آوریم.

از نظر آیةاللّه العظمی مکارم شیرازی وجه اول با آیه مناسبتر است «1». در هر حال بنا بر وجه اول قربانی سوختنی یک رأس گاو با صاعقه آسمانی برای اثبات حقّانیّت پیامبر بوده و این با سوزاندن بی‌دلیل و بی‌سابقه میلیونها گوسفند کاملًا فرق دارد. امّا بنا به فرض دوم که چنین رسمی بصورت محدود در میان بنی‌اسرائیل بوده دلیل بر جواز آن در اسلام نمی‌شود بلکه ایمان نیاوردن یهود به پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله به بهانه نبودن دستور قربانی سوختنی در شریعت اسلام، خود دلیلی صریح بر عدم جواز سوزاندن قربانی در اسلام است. افزون بر اینکه هرگز پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و ائمه علیهم السلام اقدام به سوزاندن قربانی نکرده‌اند.

6- حرمت اسراف و تبذیر

اشاره

«وَ آتَ ذَاالْقُرْبَی حَقَّهُ وَ الْمِسْکِیْنَ وَ ابْنَ السَّبِیْلِ وَ لا تُبَذِّرْ تَبْذِیْراً انَّ الْمُبَذِّرِیْنَ کانُوا اخْوانَ الشَّیاطِین وَ کانَ الشَّیْطانُ لِرَبِّهِ کَفُورَاً؛ «1»

حق خویشان و مسکین و در راه مانده را بپرداز و هرگز تبذیر (ریخت و پاش) مکن چراکه تبذیرکنندگان برادران شیطانند و شیطان کفران کننده (نعمتهای) پروردگارش است».

چهارمین دلیل آیةالله العظمی مکارم حرمت اسراف و تبذیر است در این باره می‌فرمایند:

قران کریم به شدّت از اسراف نهی کرده و فرموده است:

«وَ لا تُسْرِفُوا انَّ اللَّهَ لا یُحِبُّ الْمُسْرِفِیْنَ «2»؛

اسراف نکنید که خداوند اسراف کنندگان را دوست ندارد».

و در تعبیری شدیدتر می‌فرماید:

«وَ انَّ الْمُسْرِفِیْنَ هُمْ اصْحابُ النَّارِ «3»؛

و جز این نیست که اسراف کنندگان اصحاب آتشند».

«انَّ اللَّهَ لا یَهْدِی مَنْ هُوَ مُسْرِفٌ کَذّاب؛ «4»

و خداوند اسراف کنندگان دروغگو را هدایت نمی‌کند».

«وَ أهْلَکْنَا الْمُسْرِفِیْنَ؛»

و اسراف مقدمه هلاکت و نابودی است».

در قرآن یکی از نشانه‌های عِبادُ الرَّحْمان، عدم اسراف حتی در انفاق است: