بررسی فقهی تلقیح مصنوعی صفحه 125

ص:127

بر یکدیگر حلال است و همان طور که مرد حق ندارد نطفۀ خود را در رحم زن اجنبی - ولو با تلقیح مصنوعی - قرار دهد و زن حق ندارد نطفۀ مرد اجنبی را در رحم خود قرار دهد، از سویی زن حق ندارد تخمک زن اجنبی را نیز در رحم خود قرار دهد.

دلیل قول به تفصیل

این قول عبارت بود از جواز تلقیح در صورتی که تخمک دهنده همسر مرد باشد.

چنان که گفتیم، یکی از فرض های شکل سوم آن است که این دو زن - یعنی زن نازا و زن تخمک دهنده - شوهرشان یک نفر باشد. در این فرض، برخی از فقهاء احتمال جواز داده و چنین تلقیحی را حرام نمی دانند.

دلیل عمدۀ این قول آن است که می گویند: برای اثبات تحریم در شکل دوّم، به روایاتی مانند: «من أقرّ نطفته فی رحم یحرم علیه» تمسک کرده و می گفتیم بنا بر این روایات تلقیحی حرام است که میان نطفۀ مرد و تخمک زنی است که بینشان نسبت زوجیّت وجود ندارد. امّا در اینجا که تلقیح میان نطفۀ مرد و تخمک همسرش، در رحم زن دیگرش، می باشد، این استدلال جاری نمی شود. بنا بر این اگر تخمک آن هوو را در رحم این زن قرار دادند، «رحم یحرم علیه» بر آن صادق نخواهد بود.

بر این اساس، از آنجا که ایشان دلیل حرمت را منحصر در این گونه روایات می دانند، طبیعی است که با از کار انداختن دلالت آن بر حرمت این فرض، اصل برائت جاری کرده، و قول به جواز را اختیار می کنند.