مرگ مغزی: پردازش فقهی-حقوقی صفحه 69

ص: 90

اطلاع یابی پیرامون اهدای عضو» تنظیم شد، درخور یاد آوری است.

بر اساس این اصل، همه افراد متوفا راضی به برداشت عضو از جسدشان می‌باشند، مگر آن که قبلًا، خلاف آن را بیان کرده باشند. امروزه، این مسئله به عنوان یک اصل، در بیش از چهل کشور دنیا پذیرفته شده است.

از این رو، بیمارستان‌ها ملزم هستند تا از بیمار جویا شوند که مانعی نسبت به اهدا یکی از اعضا یا بافت‌های بدن خود پس از مرگ دارد یا خیر. در صورت قبول و پذیرش، رونوشتی از سند اهدا، از وی اخذ می‌گردد. چنان چه، بیمار در بستر مرگ بوده و سندی هم مبنی بر قبول یا رد عضو توسط وی نباشد، بیمارستان ملزم است تا رضایت او را از نزدیکترین خویشاوندان وی استعلام نماید.[130]

4) اسپانیا

قانونگذار در این کشور، معیار جدید مرگ را به مثابه مرگ حقیقی پذیرفته تا بتوان از اعضای متوفا، برای پیوند اعضا استفاده کرد. در این قانون، مرگ سلول‌های مغزی، معیاری برای تشخیص لحظه وفات است.[131]

5) استرالیا

در سال 1977 م کمیسیون اصلاح قوانین استرالیا، پیش‌نویسی از قوانین مربوط به پیوند اعضا را منتشر ساخت. در این مجموعه رویه‌هایی پیش بینی شده است که مربوط به اهدای بافت از جانب فرد زنده یا از جانب فرد متوفا است.

بافت پیوندی از فرد متوفا را در صورتی می‌توان جدا کرد که این فرد، در طول حیات خود رضایت به انجام این کار را اعلام کرده است و آن را ابطال نکرده باشد ویا بستگان درجه یک وی، با اهدای بافت مخالفت نکنند.