احکام حقوقی از دیدگاه قرآن و حدیث صفحه 112

ولي توبه‌اش آشكار نگشت، ديگر حرام مي‌شود بر او ازدواج با مرد مسلمان و پاك، بايد با مردي مشرك، يا زناكار ازدواج كند.

پس اين آيه، آيه‌اي است محكم و باقي بر احكام خود كه نسخ نشده و احتياج به تأويل هم ندارد، و اگر در روايات حكم را مقيد كرده‌اند به صورت اقامه حد و ظهور توبه، ممكن است اين قيد را از سياق آيه نيز استفاده كرد، براي اين كه حكم به تحريم نكاح، در آيه شريفه بعد از امر به اقامه حد است، و همين بعد واقع شدن ظهور در اين دارد كه مراد از زاني و زانيه، زاني و زانيه حد خورده است و همچنين اطلاق زاني و زانيه ظهور در كساني دارد كه هنوز به اين عمل شنيع خود ادامه مي‌دهند، و شمول اين اطلاق به كســاني كــه تـوبـه نصـوح كـرده‌اند، از دأب و ادب قـرآن كريم بعيد است. (1)

(280) احكام حقوقي

مجازات افترا زنندگان به زنان شوهردار و عفيف

«وَ الَّـذينَ يَـرْمُـونَ الْمُحْصَنـاتِ ثُمَّ لَمْ يَأْتُوا بِاَرْبَعَةِ‌شُهَداءَ فَاجْلِدوُهُمْ ثَمانينَ جَلْدَةً وَ لا تَقْبَلُوا لَهُمْ شَهادَةً اَبَدا وَ اوُلئِكَ هُمُ الْفاسِقُونَ،»

«و آنان كه به زنان با عفت نسبت زنا بدهند آن گاه چهار شاهد عادل بر ادعاي خود نياورند آنان را به هشتاد تازيانه كيفر دهيد و ديگر هرگز شهادت آن‌ها را نپذيريد كه مردمي فاسق و نادرستند،»

«اِلاَّ الَّـذينَ تـابُوا مِنْ بَعْـدِ ذلِكَ وَ اَصْلَحُوا فَاِنَّ اللّهَ غَفُورٌ رَحيمٌ،»

مجازات افترازنندگان به زنان شوهردار و عفيف (281)

«مگر آن‌هايي كه بعد از آن فسق و بهتان به درگاه خدا توبه كردند و در مقام اصلاح خود بر آمدند در اين صورت خدا آمرزنده و مهربان است.» (4 و 5 / نور)