احکام حقوقی از دیدگاه قرآن و حدیث صفحه 121

آيه «اَلزّاني لا يَنْكِحُ اِلاّ زانِيَةً اَوْ مُشْرِكَةً،» سؤال كردم، فرمود: اين‌ها زنان و مرداني معروف به زنا بودند كه به اين عمل شهرت داشتند، و مردم به اين عنوان آن‌ها را مي‌شناختند، مردم امروز هم مانند مردم عصر پيامبر صلي‌الله‌عليه‌و‌آله مي‌باشند، پس هر كس كه حد زنا بر او جاري شد و يا متهم به زنا شد سزاوار نيست مردم با او ازدواج كنند تا او را به توبه بشناسند و توبه‌اش شهرت پيدا كند.

و در همان كتاب به سند خود از حكم بن حكيم از امام صادق عليه‌السلام روايت كرده كه فرمود: اين تنها مربوط به زناكارهاي علني است، و اما اگر كسي احيانا زنايي كند و توبه نمـايـد، هر جـا بخواهد مي‌تواند ازدواج كند.

و در تهــذيــب بــه سنــد خــود از حلبــي از امام صادق عليه‌السلام روايت كرده كه فرمود: اگر برده به حر نسبت زنا دهد هشتــاد تازيانه مي‌خورد، و آن گاه فـرمــود: اين

روايات وارده در باب مجازات زناكاران (301)

از حقـوق الناس است.(1)

(302) احكام حقوقي

فصل پنجم:قانون مجازات اخلالگران امنيت عمومي

جزاي محاربين و مفسدين في‌الارض

«اِنَّما جَزآءُ الَّذينَ يُحارِبُونَ اللّهَ وَ رَسُولَهُ وَ يَسْعَوْنَ فِي الاَْرْضِ فَسادا اَنْ يُقَتَّلُوا اَوْ يُصَلَّبُوا اَوْ تُقَطَّعَ اَيْديهِمْ وَ اَرْجُلُهُمْ مِنْ خِلافٍ اَوْ يُنْفَوْا مِنَ الاَْرْضِ ذلِـكَ لَهُمْ خِزْيٌ فِي الـدُّنْيـا وَ لَهُـمْ فِـي الاْخِـرَةِ عَـذابٌ عَظيـمٌ،»