احکام حقوقی از دیدگاه قرآن و حدیث صفحه 145

تسري اعمال خوب و بد نياكان به آيندگان (355)

آزمـايش الهي با ارسال نعمت بر يك فرد يا اجتماع

و سخن كوتاه اين كه وقتي خداي عز و جل نعمتي را بر امتي يا فردي افاضه فرمود، اگر آن امت و يا آن فرد صالح باشد، آن نعمت در واقع هم نعمتي بوده كه خدا بر او انعام فرموده، و يا امتحاني بوده كه خواسته او را به اين وسيله بيازمايد، هم‌چنان كه از سليمــان حكــايت كـرده است كه گفت:

ـ «هذا مِنْ فَضْلِ رَبّي لِيَبْلُوَني ءَاَشْكُرُ اَمْ اَكْفُرُ وَ مَنْ شَكَرَ فَاِنَّما يَشْكُرُ لِنَفْسِه وَ مَنْ كَفَرَ فَــاِنَّ رَبّــي غَنِــيٌّ كَــريــمٌ،» (40 / نمـل) و نيـــز فــرمـوده:

(356) احكام حقوقي

ـ «لَئِــنْ شَكَـرْتُـمْ لاََزيـدَنَّكُـمْ وَ لَئِـنْ كَفَـرْتُـمْ اِنَّ عَــذابــي لَشَــديــدٌ!» (7 / ابراهيم)

و اين آيه نظير آيه قبلش دلالت دارد بر اين كه خود عمل شكر، يكي از اعمال صالحه‌اي است كه نعمت را در پي دارد.

و اگر صــالـح و بــد بــاشــد، نعمتــي كه خــدا بــه او داده بــه ظـاهـر نعمت است، و در واقع مكري است كه در حقش كرده، و استدراج و املا است، چنان‌كه در باره (نيــرنــگ) در كـلام مجيـدش فرموده:

ـ «وَ يَمْكُرُونَ وَ يَمْكُرُاللّهُ وَ اللّهُ خَيْرُ الْمكِرينَ،» (30 / انفال)