احکام حقوقی از دیدگاه قرآن و حدیث صفحه 25

«اِنَّمَا الْمُؤْمِنُونَ الَّذينَ امَنُوا بِاللّـهِ وَ رَسُولِـهِ وَ اِذا كانُـوا مَعَهُ عَلـي اَمْرٍ

(56) احكام حقوقي

جامِعٍ لَمْ يَذْهَبُوا حَتّي يَسْتَأْذِنُوهُ اِنَّ الَّذيـنَ يَسْتَأْذِنُونَكَ اوُلئِكَ الَّذينَ يُؤْمِنُونَ بِاللّهِ وَ رَسُولِهِ فَاِذَا اسْتَأْذَنُوكَ لِبَعْضِ شَأْنِهِمْ فَأْذَنْ‌لِمَنْ شِئْت َ مِنْهُمْ وَ اسْتَغْفِرْ لَهُمُ اللّهَ اِنَّ اللّهَ غَفُورٌ رَحيمٌ،»

«مؤمنان فقط آن كسانند كه به خدا و پيغمبرش گرويده‌اند و چون با وي به كار عمومي باشند نروند تا از او اجازه گيرند، كساني كه از تو اجازه مي‌گيرند همان‌هايي هستند كه به خدا و پيغمبرش گرويده‌اند اگر براي بعض كارهايشان از تو اجازه خواستند به هر كدامشان خواستي اجازه بده و براي آنان آمرزش بخواه كه خـدا آمـرزنده و رحيم است.» (62 / نور)

ذكر جمله «الَّذينَ امَنُوا بِاللّهِ وَ رَسُولِهِ،» براي بيان مؤمنين با اين كه معناي كلمه

امر به اجابت دعوت رسول‌اللّه (57)

مؤمنين روشن بود براي اين بود كه دلالت كند بر اتصافشان به حقيقت معناي ايمان، و معنايش اين است كه مؤمنين عبارتند از آن‌هايي كه به خدا و رسولش ايمان حقيقي داشتـه، و بــه وحــدانيت خــدا و رســالت رســولش بــاور و اعتقــاد قلبــي دارنــد.

و به همين جهت دنبالش فرمود: و چون با او بر سر امري اجتماع و اتفاق مي‌كنند، نمي‌روند تا اجازه بگيرند و مقصود از امر جامع امري است كه خود به خود مردم را دور هم جمــع مي‌كند، تا دربـاره آن بينديشند و مشورت كنند، و سپس تصميم بگيرند، مانند جنگ و امثال آن.

«فَاِذَا اسْتَأْذَنُوكَ لِبَعْضِ شَأْنِهِمْ فَأْذَنْ‌لِمَنْ شِئْت َ مِنْهُمْ،» در اين جمله خداي تعالي رسـول گـرامي خـود را اختيـار مي‌دهـد كه به هر كس خواست اجازه رفتن بدهد، و به هر كس خواست ندهد. (1)