احکام حقوقی از دیدگاه قرآن و حدیث صفحه 59

تفاوت نظام اسلامي با نظام دموكراسي

يكي از بزرگ‌ترين تفاوت‌ها كه ميان رژيم اسلام و رژيم دموكراسي هست اين است كه در حكومت‌هاي دموكراسي از آن جا كه اساس كار بهره‌گيري مادي است، قهرا روح استخدام غير، و بهره‌كشي از ديگران در كالبدش دميده شده و اين همان استكبار بشري

(148) احكام حقوقي

است كه همه چيز را تحت اراده انسان حاكم و عمل او قرار مي‌دهد، حتي انسان‌هاي ديگر را، و به او اجازه مي‌دهد از هر راهي كه خواست انسان‌هاي ديگر را تيول خود كند و بدون هيچ قيد و شرطي بر تمامي خواسته‌ها و آرزوهائي كه از ساير انسان‌ها دارد مسلط باشد، و اين به عينه همان ديكتاتوري شاهي است كه در اعصار گذشته وجود داشت، چيزي كه هست اسمش عوض شده و آن روز استبدادش مي‌گفتند، و امروز دموكراسيش مي‌خوانند، بلكه استبداد و ظلم دموكراسي بسيار بيشتر است، آن روز اسم و مسما هر دو زشت بود ولي امروز مسماي زشت‌تر از آن در اسمي و لباسي زيبا جلوه كرده، يعني استبداد با لباس دموكراسي و تمدن كه هم در مجلات مي‌خوانيم و هم با چشم خود مي‌بينيم چگونه بر سر ملل ضعيف مي‌تازد، و چه ظلم‌ها و اجحافاتي و تحكماتي را در باره آنان روا مي‌دارد.

تفاوت نظام اسلامي با نظام دموكراسي (149)

فراعنه مصر و قيصرهاي امپراطوري روم، و كسراهاي امپراطوري فارس، اگر ظلم مي‌كردند، اگر زور مي‌گفتند، اگر با سرنوشت مردم بازي نموده به دلخواه خود در آن عمل مي‌كردند، تنها در رعيت خود مي‌كردند و احيانا اگر مورد سؤال قرار مي‌گرفتند ـ البته اگر ـ در پاسخ عذر مي‌آوردند كه اين ظلم و زورها لازمه سلطنت كردن و تنظيم امور مملكت است، اگر به يكي ظلم مي‌شود براي اين است كه مصلحت عموم تأمين شود و اگر جز اين باشد سياست دولت در مملكت حاكم نمي‌گردد و شخص امپراطور معتقد بود كه نبوغ و سياست و سروري كه او دارد، اين حق را به او داده و احيانا هم به جاي اين عذرها با شمشير خود استدلال مي‌كرد.

امروز هم اگر در روابطي كه بين ابرقدرت‌ها و ملت‌هاي ضعيف برقرار است دقت كنيم، مي‌بينيم كه تاريخ و حوادث آن درست براي عصر ما تكرار شده و بازهم تكرار

(150) احكام حقوقي

مي‌شود، چيزي كه هست شكل سابقش عوض شده، چون گفتيم كه در سابق ظلم و زورها بر تك‌تك افراد اعمال مي‌شد، ولي امروز به حق اجتماع‌ها اعمال مي‌شود كه در عين حال روح همان روح، و هوا همان هوا است، و اما طريقه و رژيم اسلام منزه از اين‌گونه هواها است، دليل روشنش سيره رسول خدا صلي‌الله‌عليه‌و‌آله در فتوحات و پيمان‌هائي است كه آن جناب با ملل مغلوب خود داشته است. (1)