احکام حقوقی از دیدگاه قرآن و حدیث صفحه 66

(168) احكام حقوقي

كرده مي‌فرمايد: «رَبَّنا وَ ابْعَثْ فيهِمْ رَسُولاً مِنْهُمْ،» و نيز درباره رسولان الهي فرموده: «رُسُلٌ مِنْكُمْ يَقُصُّونَ عَلَيْكُمْ ءايتي.» (130 / انعام)

منظور ما از اين گفتار اين است كه خواننده را متوجه مردود بودن گفتار بعضي از مفسرين در معناي كلمه «مِنْكُمْ» بكنيم، آن مفسر گفته: از اين كلمه كه اولي‌الامر مقيد به آن شده به خوبي استفاده مي‌شود: كه اولي‌الامر نيز فردي از افراد معمولي جامعه است، مي‌فرمايد اولي‌الامر را كه فردي مثل خود شما مؤمن است، و مثل خود شما گاه‌گاهي گناه و خطا مي‌كند اطاعت كنيد. مفسر نام برده با اين تفسير خواسته است اعتبار مسأله عصمت از اولي‌الامر را بيندازد. (1)

توضيحي درباره‌توهم معصوم نبودن اولي الامر (169)

ولايـت معصـوميـن از اهـل بيت رسول اللّه

به ناچار بايد بگوييم: منظور از اولي‌الامر افرادي از امتند كه در گفتار و كردارشان معصومند، و به راستي اطاعتشان واجب است ـ به عين همان معنايي كه اطاعت خدا و رسولش واجب است ـ و چون ما قدرت تشخيص و پيدا كردن اين افراد را نداريم، به ناچار محتاج مي‌شويم به اين كه خود خداي تعالي در كتاب مجيدش و يا به زبان رسول گراميش اين افراد را معرفي كند، و به نام آنان تصريح نمايد، قهرا آيه شريفه با كساني منطبق مي‌شود كه رسول خدا صلي‌الله‌عليه‌و‌آله در رواياتي كه از طرق ائمه عليهم‌السلام تصريح به

(170) احكام حقوقي

نام آنان كرده، و فرموده اولي الامر اينان هستند.

و اما اين كه بعضي گفته‌اند: اولي‌الامر خلفا و يا اميران جنگ و يا علماي بزرگ كه مردم از اقوال و آراي آنان پيروي مي‌كنند مي‌باشد! جواب همه اين نظريه‌ها اين است كه اولاً آيه شريفه دلالت دارد بر عصمت اولي‌الامر، و طبقاتي كه نام برده شد بدون اشكال عصمت نداشتند مگر علي عليه‌السلام كه طايفه‌اي از امت معتقد به عصمت آن جناب‌اند، و ثانيا اقــوال نام بــرده هيــچ يـك همــراه دليل نيست. (1)