احکام حقوقی از دیدگاه قرآن و حدیث صفحه 77

قتل غيرعمدي (195)

شــروع آيــه مي‌فهمــانــد كه در مؤمن بعد از دخولش در حريم ايمان و قرقگاه آن، ديگــر هيــچ اقتضائي بــراي كشتــن مؤمني مثل خودش وجــود نــدارد، هيــچ نوع كشتـــن مگــر كشتــن از روي خطــــا.

مؤمن هرگز قصد كشتن مؤمن را بدان جهت كه مؤمن است نمي‌كند، يعني با علم به اين كه مـؤمن است قصد كشتن او نمي‌كند.

و آيه مورد بحث با اين حال در مقام آن است كه به طور كنايه از كشتن مؤمن به عمد نهي تشريعي كند، و بفرمايد: خداي تعالي هرگز اين عمل را مباح نكرده و تا ابد نيز مباح نمي‌كند، و او كشتن مؤمن، مؤمن ديگر را تحريم كرده، مگر در يك صورت و آن صورت خطا است، چون در اين فرض ـ كه قاتل قصد كشتن مؤمن ندارد يا بدين جهت كه اصلاً

(196) احكام حقوقي

قصــد كشتــن را نــدارد و يــا اگــر قصــد دارد بــه ايــن خيــال قصــد كرده كه طــرف كـافـري است جائزالقتل ـ در مورد كشتن او هيچ حرمتي تشريع نشده است. (1)

كيفر قتل غير عمد مؤمن

هر كس مؤمني را به طور خطائي به قتل برساند بر او واجب مي‌شود يك برده مؤمن را آزاد كند و خون‌بهائي هم به اهل مقتول بدهد، مگر آن كه اهل مقتول خون‌بها را به وي صــدقه دهند و خلاصه او را از دادن خون‌بها عفو نمايند، كه در اين‌صورت ديگر دادن

كيفر قتل غيرعمد مؤمن (197)