احکام حقوقی از دیدگاه قرآن و حدیث صفحه 81

قتل عمدي

«وَ مَنْ‌يَقْتُلْ مُؤْمِنا مُتَعَمِّدا فَجَزآئُهُ جَهَنَّمُ خالِدا فيها وَ غَضِبَ اللّهُ عَلَيْهِ وَ لَعَنَهُ وَ اَعَدَّ لَهُ عَذابا عَظيما،»

«و هر كس مؤمني را به عمد بكشد جزايش جهنم است كه جاودانه در آن باشد و خــدا بر او غضــب آرد و لعنتــش كنــد و عــذابي بزرگ برايش آماده دارد.» (93 / نساء)

«تَعَمُّد» به معناي آن است كه قصد كني عملي را به همان عنواني كه دارد انجام دهي، و چون فعل اختياري خالي از قصد عنوان نيست، تصور دارد كه يك عمل داراي چند

(204) احكام حقوقي

عنوان باشد، و در نتيجه ممكن است كه يك فعل از جهتي عمدي باشد و از جهتي ديگر خطائي، مثلاً كسي كه از دور شبحي مي‌بيند و مي‌پندارد آهو و يا گورخر است، در حالي كه در واقع انساني است كه دارد چيزي از زمين جمع مي‌كند، بيننده به خيال شكار آن را هدف قرار مي‌دهد و مي‌كشد، تيراندازي او به سوي شكار عمدي است، ولي انسان كشتنش چوب و يا مشت و يا لگدش به قتلگاه او برمي‌خورد و او را مي‌كشد، عمل واحدي را انجــام داده، اما عنـوان تـأديبش عمــدي اسـت و كشتنــش خطــائــي.

بنابراين كسي مؤمني را عمدا به قتل رسانده كه مقصودش از عملي كه كرده ـ زدن ـ يا ـ تيرانداختن ـ همان قتل بوده باشد، يعني هم بداند كه اين مشت و لگد و يا تير او را مي‌كشد و هم بداند شخصي كه به دستش كشته مي‌شود مؤمن است، آن را قتل عمد مؤمن نامند. (1)

قتل عمدي (205)

كيفر قتل عمد مؤمن: آتش ابدي