احکام حقوقی از دیدگاه قرآن و حدیث صفحه 82

خداي عز و جل در اين آيه شريفه چنين قاتلي را به سختي تهديد كرده و به او وعده خلود در آتش داده: «هر كس مؤمني را به عمد بكشد جزايش جهنم است كه جاودانه در آن باشد و خدا بر او غضب آرد و لعنتش كند و عذابي بزرگ برايش آماده دارد.»

چيزي كه هست در سابق، آن جا كه پيرامون آيه: «اِنَّ اللّهَ لا يَغْفِرُ اَنْ يُشْرَكَ بِهِ...،» (48 / نساء) و آيه: «اِنَّ اللّهَ يَغْفِرُالذُّنُوبَ جَميعا،» (53 / زمر) بحث مي‌كرديم گفتيم اين دو آيه مورد بحث وعده آتش خالد و دائم را مي‌دهد، ليكن صريح در حتمي بودن آن

(206) احكام حقوقي

نيست و ممكن است خلود آن به وسيله تـوبـه و يا شفـاعت مورد عفـو قـرار گيــرد. (1)

قتل عمد، و ضرورت تشخيص مؤمن و كافر در امر جهادي

«يآ اَيُّهَا الَّذينَ امَنُوآا اِذا ضَرَبْتُمْ في سَبيلِ اللّهِ فَتَبَيَّنُوا وَ لا تَقُولُوا لِمَنْ اَلْقي اِلَيْكُمُ السَّلامَ لَسْتَ مُؤْمِنا تَبْتَغُونَ عَرَضَ الْحَيوةِ الدُّنْيا فَعِنْدَ اللّهِ مَغانِمُ كَثيرَةٌ كَذلِكَ كُنْتُمْ مِنْ قَبْلُ فَمَنَّ اللّهُ عَلَيْكُمْ فَتَبَيَّنُوآا اِنَّ اللّهَ كانَ بِما تَعْمَلُونَ خَبيرا،»

«اي كساني كه ايمان آورديد چون در راه خدا سفر مي‌كنيد و به افراد ناشناس

قتل‌عمدوضرورت‌تشخيص مؤمن‌وكافردرامر جهادي (207)

برمي‌خوريد درباره آنان تحقيق كنيد ـ و به كسي كه سلام به شما مي‌كند نگوئيد مؤمن نيستي ـ تا به منظور گرفتن اموالش او را به قتل برسانيد و بدانيد كه نزد خدا غنيمت‌هاي بسيار هست، خود شما نيز قبل از اين، چنين بوديد و خدا با نعمت ايمان بر شما منت نهاد، پس به تحقيق بپردازيد كه خدا به آنچه مي‌كنيد باخبر است.» (94 / نساء)