حقوق زندانی و موارد زندان در اسلام صفحه 218

1. شیخ صدوق: کسی که رسول اللّه یا أمیر المؤمنین- علیه السلام- یا یکی از امامان را ناسزا گوید، از همان لحظه، ریختن خونش حلال است. «4»

2. سیّد مرتضی: از مسائل ویژۀ امامیه این است که هر کس به پیامبر- صلّی اللّه علیه و آله و سلّم- دشنام یا ناسزا گوید، مسلمان باشد یا ذمّی در همان لحظه کشته می‌شود و باقی فقیهان مخالفت کرده‌اند. «5»

3. شیخ طوسی: هر کس رسول اللّه- صلّی اللّه علیه و آله و سلّم- یا یکی از امامان را دشنام دهد خونش هدر است و هر کس از او بشنود می‌تواند او را بکشد. «6»

4. ابو الصلاح حلبی: هر کس رسول اللّه یا یکی از امامان اهل بیت یا از پیامبران را دشنام دهد لازم است سلطان او را بکشد و اگر یکی از مؤمنان که دشنام را شنیده است او را بکشد، سلطان حقّ تعرّض به وی را ندارد … و لازم است اگر بشنود کسی به یکی از امامان دشنام دهد یا ببیند … خبر برای سلطان ببرد تا او را بکشد و اگر پیشدستی کرد و او را کشت کسی حق تعرّض به وی را ندارد به شرطی که ثابت شود قتل بدین جهت بوده است. «7»

5. علی بن حمزه: هر کس دیگری را با سخنی آزاردهنده یاد کند چهار صورت دارد:

الف) قتل او لازم است؛ ب) حد بر او جاری شود؛ ج) تعزیر شود؛ د) هیچ یک نباشد.

______________________________
(1). ملاذ الاخیار، ج 16، ص 165.
(2). ج 18، ص 554، باب 7.
(3). ج 18، ص 171، باب 6.
(4). هدایه، ص 62.
(5). انتصار، ص 234.
(6). نهایه، ص 730 و مثل آن در: سرائر، ص 467.
(7). کافی فی الفقه، ص 403، 416.