حقوق زندانی و موارد زندان در اسلام صفحه 258

در روضة المتقین گفته است: این حدیث را شیخ طوسی جزء احادیث موثق آورده است … و مدت حبس به نظر امام، بستگی دارد: یا سه روز است؛ چون سه روز حدّ اقل مفاد جمع [ایام] است؛ و این نیز یکی از اقسام تعزیر است و ظاهرا در مورد هر گناهی که دلیل صریح نداشتیم، با نظر و صلاحدید امام یا حاکم، تعزیر جاری می‌شود. «3»

2. قال ابن وهب: و أخبرنی رجال من أهل العلم، عن مکحول و الولید بن أبی مالک: إنّ عمر بن الخطّاب کتب إلی عمّاله بالشام: إذا أخذتم شاهد زور، فاجلدوه أربعین و سخّموا وجهه و طوفوا به حتی یعرفه الناس و یطال حبسه و یحلق رأسه؛ «4»

عمر بن خطاب به کارگزارانش در شام نوشت: هرگاه کسی را که شهادت دروغ داده، گرفتید چهل تازیانه بزنید و صورتش را سیاه کنید و بگردانید تا مردم او را بشناسند و حبس او طولانی و سرش تراشیده می‌شود.

3. أخبرنا الشریف أبو الفتح العمری، أنبأ عبد الرحمن بن أبی شریح، أنبأ أبو القاسم البغوی، ثنا علی بن الجعد، أنبأ شریک، عن عاصم بن عبید اللّه، عن عبد اللّه بن عامر، قال: أتی عمر بشاهد الزور فوقفه للناس یوما إلی اللیل، یقول: هذا فلان یشهد بزور، فاعرفوه ثم حبسه؛ «5»

عبد اللّه بن عامر گفت: شخصی را که شهادت دروغ داده بود نزد عمر آوردند او را یک روز تا شب جلو مردم نگاه داشت؛ در حالی که می‌گفت: این فلانی است که شهادت دروغ می‌دهد او را بشناسید و سپس او را زندانی کرد.

همو گفته است: این حدیث را ابو ربیع از شریک، از عاصم روایت کرده است و اضافه

______________________________
(1). ملاذ الاخیار، ج 10، ص 166.
(2). ج 3، ص 35، ح 3.
(3). ج 6، ص 163.
(4). مدوّنة الکبری، ج 5، ص 203.
(5). سنن الکبری، ج 10، ص 140؛ نک: خلاف، ج 6، ص 241، مسألۀ 39؛ مصنّف ابن ابی شیبه، ج 10، ص 41، ح 8692 و ص 58، ح 8762؛ مصنّف عبد الرزاق، ج 8، ص 326، ح 15392؛ کنز العمّال، ج 7، ص 28.