حقوق زندانی و موارد زندان در اسلام صفحه 279

روایات

1. الحسین بن محمد، عن معلی بن محمد، عن علی بن مرداس، عن سعدان بن مسلم، عن بعض أصحابنا، عن الحارب بن حصیرة، قال: مررت بحبشی و هو یستسقی بالمدینة، و إذا هو أقطع، فقلت له:

من قطعک؟ فقال: قطعنی خیر الناس. إنا أخذنا فی سرقة و نحن ثمانیة نفر، فذهب بنا إلی علی بن أبی طالب علیه السّلام فأقررنا بالسرقة. فقال لنا: تعرفون أنّها حرام؟ قلنا: نعم. فأمر بنا فقطعت أصابعنا من الراحة و خلّیت الإبهام، ثم أمر بنا فحبسنا فی بیت یطعمنا فیه السمن و العسل حتی برئت أیدینا، ثم أمر بنا، فأخرجنا و کسانا فأحسن کسوتنا، ثم قال لنا: إن تتوبوا و تصلحوا فهو خیر لکم، یلحقکم اللّه بأیدیکم فی الجنة، و إن لا تفعلوا یلحقکم اللّه بأیدیکم فی النار؛ «3»

حارب بن حصیره گفت: به مرد حبشی دست بریده‌ای که در مدینه سقّایی می‌کرد گذشتم. گفتم: چه کسی آن را برید؟

______________________________
(1). غایة المأمول، ج 3، ص 33.
(2). احکام السلطانیه، ص 220.
(3). کافی، ج 7، ص 264، ح 22؛ وسائل الشیعة (به نقل از: کافی)، ج 18، ص 528، ح 1 (با تفاوتی اندک در عبارت)؛ مرآة العقول، ج 23، ص 410.

حقوق زندانی و موارد زندان در اسلام، ص: 218

گفت: بهترین مردمان. ما هشت نفر بودیم که دزدی می‌کردیم. ما را دستگیر کردند و به نزد علی بن ابی طالب- علیه السلام- بردند. ما به دزدی اقرار کردیم. به ما گفت: آیا می‌دانید دزدی حرام است؟ گفتیم: آری. بدین رو، دستور داد انگشتان ما را ببرند و انگشت شست را باقی بگذارند. آن‌گاه دستور داد ما را در خانه‌ای حبس کنند و به ما روغن و عسل خوراند تا دست‌هایمان خوب شد. آن‌گاه فرمان آزادی ما را صادر کرد و ما را با بهترین لباس‌ها پوشاند و به ما گفت: اگر توبه کنید و انسان‌های شایسته‌ای شوید، برایتان بهتر است که خداوند در عوض، دستتان را در بهشت به شما ملحق می‌کند وگرنه، آن را در جهنم به شما ملحق می‌گرداند.