حقوق زندانی و موارد زندان در اسلام صفحه 281

بیهقی: شیخ گفته است: گویی او به نگاهداری آنان امر کرده است تا بهبود یابند نه این که آنان را برای تعزیر حبس کرده باشد.

تمام این مطلب در صورتی بود که نگوییم که آن تنها یک مورد و به اصطلاح موردی است و علم آن نیز نزد امام معصوم- علیه السلام- بوده است پس نمی‌توان آن را در سایر موارد تسرّی داد و قائل بدان حکم شد.

6. حبس برای توبه از گناه

ابن حزم: ابو محمد گفته است: چون توبه راهی است که خداوند پی سپری آن را

حقوق زندانی و موارد زندان در اسلام، ص: 220

واجب گردانیده و از کارهای نیکوست، بر هر مسلمانی واجب است که به دلیل نصوصی که ما ذکر کردیم، بدان فرابخواند. توبه قبل از اجرای حد، واجب است … پس اگر بگوید:

توبه نمی‌کنم منکری را به جای آورده که باید- بر اساس آن چه در «کتاب تعزیر» آوردیم- تعزیر شود؛ به دلیل قول پیامبر: کسی که منکری ببیند اگر می‌تواند باید آن را با دست تغییر دهد وگرنه، باید با قلبش آن را انکار کند؛ این پایین‌ترین درجۀ ایمان است. پس واجب است پیوسته زده شود تا توبه کند. این در زمانی است که صریحا بگوید: من نمی‌کنم. اگر این ضرب، به مرگش بینجامد او کشتۀ راه خدا و حق است و بر متولی چیزی نیست؛ زیرا متولی در مورد او نیکویی کرده است و خداوند فرموده است: … مٰا عَلَی الْمُحْسِنِینَ مِنْ سَبِیلٍ …؛ «1»

[و نیز] بر نیکوکاران ایرادی نیست. اگر ساکت ماند و نگفت توبه می‌کنم یا نمی‌کنم باید زندانی شود و مکررا از او بخواهند توبه کند آن‌گاه آزاد شود. «2»