حقوق زندانی و موارد زندان در اسلام صفحه 384

حقوق زندانی و موارد زندان در اسلام، ص: 294

إطعام ستّین مسکینا، و إلّا ترک ثلاثة أشهر، فإن فاء و إلّا أوقف حتی یسأل: أ لک حاجة فی امرأتک أو تطلّقها؟ فإن فاء فلیس علیه شی‌ء و هی امرأته، فإن طلّق واحدة فهو أملک برجعتها؛ «1»

ابو بصیر گفت: از امام صادق- علیه السلام- پرسیدم: حکم مردی که زنش را «ظهار» کرده چیست؟ فرمود: اگر با او همبستر شد باید بنده‌ای آزاد کند یا دو ماه پی‌درپی روزه بگیرد یا به شصت مسکین غذا دهد وگرنه سه ماه آزاد گذاشته می‌شود، اگر رجوع کرد [مشکلی نیست] وگرنه توقیف و از او پرسیده می‌شود: زنت را می‌خواهی یا طلاقش می‌دهی؟ اگر رجوع کرد اشکالی ندارد و وی، زن اوست و اگر یک بار طلاق داد، باز او به رجوع اولویت دارد.

نظر نگارنده: از حبس، تعبیرات مختلفی می‌شود که شاید همه یک معنا داشته باشند؛ مانند وقف، ایقاف، حصر، اثبات، اقرار و امساک، گرچه مشهور و مصطلح همان سجن و حبس است. بنابراین کلمۀ «أوقف» در گفتار امام از موارد سجن به حساب می‌آید؛ چون به معنای حبس است.

آرای فقیهان شیعه (تصریح به حبس)

1. علّامه حلّی: … اگر سه ماه گذشت و یکی را انتخاب نکرد حاکم او را زندانی می‌کند و در خوردن و آشامیدن سخت می‌گیرد تا یکی را برگزیند. «2»