حقوق زندانی و موارد زندان در اسلام صفحه 406

امّا اگر زن مدّعی شد که مرد به او گفته است: ای زناده! و مرد گفت: من نگفته‌ام و او زناده نیست. سپس بینه قائم شد که چنین حرفی را زده است در این صورت او خودش را تکذیب می‌کند و حد بر او جاری می‌شود؛ چون بینه قائم شده است و او نمی‌تواند ملاعنه کند؛ زیرا خود، اقرار کرده است که وی زانیه نیست پس حق ندارد با لعن بر خود ثابت کند که وی زانیه است، در حالی که پیش از آن، منکر شده بود. «1»

4. محقق حلّی: اگر در اثنای لعان، اعتراف کرد که دروغ می‌گوید یا از ملاعنه خودداری کرد حد بر او جاری می‌شود و احکام دیگر بر او جاری نمی‌شود … و اگر زن از لعان خودداری کرد یا [به زنا] اقرار کرد سنگسار می‌شود و حد بر مرد جاری نمی‌شود و فراش (زوجیت) از بین نمی‌رود و تحریم [مؤبّد] به وقوع نمی‌پیوندد. «2»

5. سیّد ابو الحسن اصفهانی: … اگر مرد زن را قذف کرد، سپس ملاعنه کرد و زن از لعان سرباززد، مرد از حدّ قذف رهایی می‌یابد و زن حدّ زنا می‌خورد؛ چون ملاعنۀ مرد به منزلۀ بینه در اثبات زنای زوجه است. «3»

آرای دیگر مذاهب

1. شافعی: … اگر مرد به زنش نسبت زنا دهد و شهود هم به آن قذف شهادت دهند، ولی خودش انکار کند در این مورد ابو حنیفه می‌گفت: اگر به امام این خبر برسد وی را زندانی می‌کند تا ملاعنه کند و به آن حکم می‌کند … «4»

گفت: ابو حنیفه گفته است: اگر زن از ملاعنه خودداری کرد حبس می‌شود تا ملاعنه کند. «5»

2. ابن حزم: در مورد حکم به نکول، قول «زفر» باقی ماند که دو مصاحب او، یعنی

______________________________
(1). مبسوط، ج 5، ص 193.
(2). شرائع الاسلام، ج 3، ص 100؛ نک: جواهر الکلام، ج 34، ص 67.
(3). وسیلة النجاه، ص 392؛ نک: وسیلة النجاة (با تعالیق آیة اللّه گلپایگانی)، ج 3، ص 274؛ تحریر الوسیله، ج 2، ص 325.
(4). الام، ج 7، ص 154.
(5). همان، ج 8، ص 212؛ بدایة المجتهد، ج 2، ص 120؛ خلاف، ج 5، ص 14، مسألۀ 12.