حقوق زندانی و موارد زندان در اسلام صفحه 447

صبح، اشتر او را نزد علی- علیه السلام- برد و گفت: ای امیر مؤمنان! این فرد از دیده‌بانان مسلح است که دیروز او را گرفتم. به خدا سوگند! اگر می‌دانستم کشتنش حقّ است وی را می‌کشتم [امّا] دیشب که پیش ما به سر برد [با شعر خود] ما را تکان داد. اگر حکم او قتل است او را بکش گرچه ما را ناخشنود سازد و اگر عفوش جایز است [و اگر شما دربارۀ او مختارید] او را به ما ببخش.

حقوق زندانی و موارد زندان در اسلام، ص: 342

علی- علیه السلام- فرمود: او از آن تو باد ای مالک! و هرگاه اسیری [از ایشان] گرفتی، نکش؛ زیرا از اسیر اهل قبله نه فدیه گرفته می‌شود و نه کشته می‌شود. اشتر او را به منزل خود آورد و گفت: هرچه از تو گرفته‌ایم بردار [و برو]، چیز دیگری از تو پیش ما نیست.

2. و لمّا جی‌ء بالأساری [بنی قریظة] إلی المدینة حبسوا فی دار من دور بنی النجار …؛ «1»

وقتی اسیران (بنی قریظه) را به مدینه آوردند در یکی از خانه‌های بنی نجار، زندانی کردند …

3. حدّثنا محمد بن حاتم، قال: حدّثنا علی بن ثابت، قال: أخبرنا عکرمة بن عمّار، قال:

حدّثنی عبد اللّه بن عبید بن عمیر و أبو زمیل: أنّ أصحاب النبی أخذوا ثمامة و هو طلیق و أخذوه و هو یرید أن یغزو بنی قشیر، فجاءوا به أسیرا إلی النبی و هو موثّق، فأمر به فسجن، فحبسه ثلاثة أیام فی السجن ثم أخرجه، فقال: یا ثمامة! إنّی فاعل بک إحدی ثلاث: إنّی قاتلک، أو تفدی نفسک، أو نعتقک. قال:

إن تقتلنی، تقتل سیّد قومه، و إن تفادی فلک ما شئت، و إن تعتقنی [تعتق] شاکرا. قال: فإنّی قد أعتقتک؛ «2»