حقوق زندانی و موارد زندان در اسلام صفحه 452

فقیهان ما فتوا به جواز حبس اسیران اهل بغی، در مقابله به مثل داده‌اند تا وسیله‌ای برای آزادی اسیران اهل عدل شود، ولی این عمل را برای حبس کافران، متعرّض نشده‌اند گرچه در این مورد روایتی- به فرض قبول سند- آمده که نشان دهندۀ فعل پیامبر است و شاید حکم در هر دو مورد یکی باشد؛ چون مناط- که دست‌یابی به رهایی باشد- یکی است.

1. عن عمران بن حصین، قال: کانت بنو عامر، أسروا رجلین من أصحاب النبی فأسر النبی رجلا من ثقیف و أخذوا ناقة کانت تسبق علیها الحاجّ، فمرّ به النبی و هو موثّق، فقال: یا محمد! یا محمد! فعطف علیه. فقال: علی ما أحبس و تؤخذ سابقة الحاجّ؟ قال: بجریرة حلفائک من بنی عامر و کانت بنو عامر من حلفاء ثقیف، ثم أجاز النبی فدعاه أیضا: یا محمد! فأجابه فقال: إنّی مسلم. فقال: لو قلت ذلک و أنت تملک أمرک، أفلحت کلّ الفلاح. قال: ثم أجاز النبی فناداه أیضا، فرجع إلیه فقال: أطعمنی؛ فإنّی جائع.

فقال النبی: هذه حاجتک، فأمر له بطعام، ثم إنّ النبی فادی الرجل بالرجلین اللّذین أسرا من أصحابه؛ «4»

عمران بن حصین گفت: بنی عامر دو تن از یاران پیامبر را اسیر کردند در مقابل، پیامبر- صلّی اللّه علیه و آله و سلّم- مردی از ثقیف را به اسارت گرفت و آنان شتر سواری حاجیان

______________________________
(1). تاریخ الکبیر، ج 2، ص 141، شمارۀ 1979.
(2). ج 1، ص 276.
(3). معجم الکبیر، ج 2، ص 16، ح 1189؛ نک: ج 2، ص 118.
(4). مصنّف عبد الرزاق، ج 5، ص 206، ح 9395؛ تاریخ المدینه، ج 1، ص 440؛ معجم الکبیر، ج 18، ص 190، ح 453 و 456.

حقوق زندانی و موارد زندان در اسلام، ص: 346