حقوق زندانی و موارد زندان در اسلام صفحه 484

معجم البلدان، ج 2، ص 67.

حقوق زندانی و موارد زندان در اسلام، ص: 373

در راه هر کس از اعراب را دید از او زکات بگیرد، هر کس اطاعت کرد برای معاویه از وی بیعت بگیرد و هر کس نپذیرفت بر او شمشیر کشد. بعد به مدینه و مکه و سرزمین حجاز رود و روزانه برای او گزارش هر کاری که انجام داده و از او سرزده، بنویسد. ابن مسعده به دنبال دستور روانه شد و خبرش به علی- علیه السلام- رسید. علی- علیه السلام- مسیّب بن نجبۀ فزاری را به همراهی و کمک عده‌ای برای تعقیب او فراخواند و به او گفت: تو همان کسی هستی که من به شایستگی و قدرتش اطمینان دارم [به سوی ابن مسعده برو تا از سرزمین ما او را بیرون برانی یا او را بکشی]. مسیّب حرکت کرد تا به جناب «1» رسید سپس به تیماء آمد. دسته‌ای از قبیلۀ ابن نجبه هم به او پیوستند. وی و ابن مسعده به هم رسیدند و جنگ شدیدی کردند. ابن مسعده زخمی شد عده‌ای از یارانش شکست خورده و به سوی شام گریختند و منتظر او نشدند و عده‌ای باقی ماندند. ابن مسعده با آنان به دیوار قدیمی که دور قلعۀ تیماء کشیده شده بود، پناه برد. مسیّب گرد آن دیوار هیزم انباشت و آن را آتش زد.

آن گروه، مسیّب را سوگند دادند که آنان را نسوزاند. مسیّب خواهش آنان را پذیرفت و دستور داد آتش را خاموش کنند. عبد الرحمن بن سماء فزاری نگهبان شکافی بود که به طرف راه شام باز می‌شد همان کسی که در آن زمان می‌جنگید و می‌گفت:

من پسر اسمایم و این مرا تصدیق می‌کند آنان را با شمشیر آبدارم می‌زنم

وقتی شب شد راه آنان را باز کرد و ایشان هم رفتند و به معاویه ملحق شدند.