حقوق زندانی و موارد زندان در اسلام صفحه 488

امام صادق- علیه السلام- فرمود: امیر المؤمنین- علیه السلام- فردی را که از ادای دین خود به طلب‌کاران سرپیچی می‌کرد، به حبس می‌انداخت، سپس دستور می‌داد که مال خود را به نسبت طلب بین آنان تقسیم کند و اگر خودداری می‌کرد آن را می‌فروخت و بین آنان تقسیم می‌کرد.

صدوق همین روایت را از اصبغ بن نباته روایت کرده است. «2»

______________________________
(1). فروع کافی، ج 5، ص 102، ح 1؛ نک: تهذیب الاحکام، ج 6، ص 191، ح 37؛ نهایه، ص 352.
(2). من لا یحضره الفقیه، ج 3، ص 19، ح 1.

حقوق زندانی و موارد زندان در اسلام، ص: 377

شیخ طوسی از اصبغ نقل نموده است. «1»

شیخ در جای دیگر از غیاث و او از امام جعفر صادق و آن حضرت از پدرش- علیهما السلام- نقل کرده است و در آن به جای «کان یحبس؛ او را حبس می‌کرد» عبارت «کان یفلّس؛ «2» حکم به افلاس او می‌کرد» آمده است.

مجلسی اوّل می‌گوید: مقصود از خودداری از ادای دین آن است که با وجود فرارسیدن موعد در پرداخت آن، مسامحه و کاهلی می‌کند. مقصود از حبس به زندان انداختن او یا منع وی از تصرف در مالش است که ظاهرتر همین است «3».

مجلسی دوم می‌گوید: مقصود از اینکه امام به وی دستور می‌داد این است که به بدهکار امر می‌کرد که یا اموال را بفروشد و یا به طریق دیگری با دادن اجناس و اموال طلب‌کاران را راضی نماید. پس اگر خودداری می‌کرد، امام خود مال او را می‌فروخت و بین آنان تقسیم می‌کرد. «4»