حقوق زندانی و موارد زندان در اسلام صفحه 605

حقوق زندانی و موارد زندان در اسلام، ص: 476

نظر نگارنده: قول مشهور بر دیگر اقوال برتری دارد؛ چرا که حق فقط با شهادت شهود عادل ثابت می‌شود که تاکنون محقق نشده است؛ پس هنوز چیزی که موجب مجازات و از جمله حبس باشد، ثابت نشده است. مگر اینکه بگوییم: این حبس اصولا مجازات نیست، بلکه برای اطمینان است؛ ولی می‌گوییم: دلیلی بر جواز این گونه حبس جز در موارد معدود و مشخصی وجود ندارد. از این موارد خاص می‌توان اتهام قتل را به حساب آورد آن هم با توجه به اختلاف موجود در آن که گذشت و علاقه‌مندان را برای مطالعه و بررسی تفصیلی‌تر به جواهر الکلام ارجاع می‌دهیم. «1»

آرای دیگر مذاهب

11. شافعی: اگر علیه او شهادت داده شد که وی را قذف نموده است، او را تا زمانی که عدالت شاهدان آشکار شود حبس می‌کنند. «2»

12. فیروزآبادی: اگر مدّعی درخواست حبس او را تا زمان اثبات عدالت شهود داشته باشد، حبس می‌شود. «3»

13. ابن قدامه: هرگاه کسی علیه دیگری ادّعایی کرد و دو شاهد آورد که حاکم از عدالت آن دو بی‌خبر بود و از حاکم خواستار حبس طرف دعوا تا زمان اثبات عدالت شهود شد، این درخواست پذیرفته می‌شود؛ زیرا ظاهر هر مسلمانی عدالت اوست. علاوه بر آن، مدّعی وظیفه‌ای را که بر عهده داشته به جای آورده و آن چه باقی مانده است وظیفۀ حاکم است که همان، تحقیق و روشن کردن عدالت شهود است. اگر یک شاهد اقامه کرد و خواستار حبس طرف مقابل شد تا اینکه شاهد دیگر را بیاورد و موضوع هم از مواردی بود که جز با دو شاهد قابل اثبات نبود، در این صورت مدّعی علیه حبس نمی‌شود؛ زیرا در این مورد هنوز بینه کامل نیست و حبس، عذاب و مجازات است و قبل از کامل شدن بینه، متوجه کسی نمی‌گردد.

امّا اگر موضوع از مواردی باشد که با یک شاهد و سوگند ثابت می‌شود، در اینجا دو وجه مطرح شده است: یکی اینکه طرف دعوا به خواست او حبس می‌شود؛ چرا که در مورد مال، یک شاهد حجّت است و سوگند در واقع برای تقویت آن است و دوم اینکه

______________________________
(1). جواهر الکلام، ج 40، «قضاء» ص 93.
(2). الامّ، ج 8، ص 214.
(3). تنبیه، ص 255.