حقوق زندانی و موارد زندان در اسلام صفحه 656

(3) (3 و 4). جعفریات، ص 44؛ مستدرک الوسائل (به نقل از: جعفریات)، ج 6، ص 27، ح 2 و ج 6، ص 132 و ج 17، ص 403، ح 1. در آن دارد: «من حبس فی دین؛ کسی به سبب دین حبس شود»؛ جامع أحادیث الشیعة، ج 6، ص 68، ح 2.

حقوق زندانی و موارد زندان در اسلام، ص: 521

جایز نیست حاکم جلو آنان را بگیرد باید آنان را همراه محافظ بفرستد تا واجب خود را انجام دهند.

پس از کلام ابن ادریس می‌گوید: این سخن دلالت می‌کند که او در این حکم توقف کرده است که خوب نیست؛ زیرا عموم خطاب به انجام این نمازها شامل زندانیان هم می‌شود. «1»

علّامه حلّی (بعد از نقل روایت از شیخ): این روایت مناسب با مذهب امامیه است. «2»

نظر نگارنده: این دلیل دیگری است که می‌خواهد بگوید خطاب به انجام دادن فرایض، حاکم بر خطاب به زندان کردن است. تأمل کنید.

4. ولایة الفقیه: ظاهر این است که خصوصیتی برای زندانی بدهکار و متهم نیست، بلکه حکم عمومیت برای هر زندانی مسلمان دارد. آری، ممکن است از این دو روایت استفاده کرد که در آن زمان‌ها، زندانی‌ها بیشتر بدهکارها متهم‌ها بوده‌اند و مثل زمان ما نبوده است که برای هر صغیره و کبیره‌ای، بلکه برای مسائل جزئی و خیالی محکوم به زندان کنند، بلکه در زمان امیر المؤمنین این زندان‌های سیاسی که در عصر ما هست وجود نداشت و مردم در ابراز عقاید سیاسی خود در صورتی که منجر به شورش و قتل و غارت نمی‌شد، آزاد بودند. «3»