حقوق زندانی و موارد زندان در اسلام صفحه 685

«و أمر بأیدیهم أن تعالج فأطعمهم السمن و العسل و اللحم حتی برءوا؛ و فرمان داد که آنان معالجه شوند پس به آنان روغن و عسل و گوشت خوراند، تا بهبود یافتند» استفاده می‌شود که مقتضای امتنان و سهولت شرعی این است که هزینه از بیت المال باشد. خدا آگاه است. «1»

نظر نگارنده: اگر بگوییم: نفقۀ زندانی، چه فقیر باشد و چه نباشد، بر عهدۀ بیت المال است و هزینه‌های معالجه نیز از نفقه حساب می‌شود، امر روشنی است، جز اینکه بین زندانیان از سارق و غیر سارق فرق است.

______________________________
(1). مهذّب الاحکام، ج 28، ص 106. این بحث جزء استدراکاتی است که در متن عربی کتاب نیامده است.

حقوق زندانی و موارد زندان در اسلام، ص: 548

فصل دهم حقّ جداسازی زنان از مردان در زندان

اشاره

برخی عقیده دارند: واجب است در زندان، زنان از مردان جدا شوند؛ در حالی که دلیل خاصّی در این مورد نداریم. آری، از پیامبر نقل شده است که زنان اسیر را زندانی می‌کرد و در بعضی از نصوص آمده که زنان را در چاردیواری کنار مسجد، زندانی می‌کرد.

می‌شود برای این موضوع به این ادلّه استیناس کرد: یکی روایاتی که دلالت می‌کند خلوت با اجنبیه «1» حرام است و دیگر روایاتی که دلالت می‌کند نماز در مکانی که شخص ثالثی نمی‌تواند وارد شود برای مرد و زن بیگانه، اشکال دارد که بعضی استفادۀ حرمت نماز «2» و بعضی استفادۀ بطلان نماز «3» از آن کرده‌اند. سوم روایاتی که در کتب اهل سنّت است و از رفتن زن به حج نهی می‌کند، مگر اینکه همراه او محرمی باشد. «4» از این رو، برخی فتوا به وجوب جدایی زن و مرد و بعضی فتوا به استحباب آن داده‌اند، چنان که از سرخسی در مبسوط و از ابن عابدین در ردّ المحتار فهمیده می‌شود.

______________________________
(1). نک: وسائل الشیعة، ج 13، ص 280، ح 1 و ج 14، ص 133، باب «عدم جواز خلوة الرجل بالمرأة الأجنبیة» ح 1- 3؛ دعائم الاسلام، ج 1، ص 226 و ج 2، ص 214، ح 788؛ جعفریات، ص 96؛ مستدرک الوسائل، ج 14، ص 265؛ باب «عدم جواز خلوة الرجل بالأجنبیة» ح 1- 8؛ مسند احمد، ج 1، ص 222 و ج 3، ص 339.
(2). نک: امام خمینی، توضیح المسائل، ص 144، مسألۀ 889؛ آقای خوئی، توضیح المسائل، ص 152، مسألۀ 898؛ آقای گلپایگانی، توضیح المسائل، ص 172؛ مسألۀ 898.
(3). نک: امام خمینی، توضیح المسائل، ص 144، مسألۀ 889؛ آقای خوئی، توضیح المسائل، ص 152، مسألۀ 898؛ آقای گلپایگانی، توضیح المسائل، ص 172؛ مسألۀ 898.
(4). کنز العمّال، ج 6، ص 725.