حقوق زندانی و موارد زندان در اسلام صفحه 703

نظر نگارنده: این روایت اختصاص به اطعام دارد مگر اینکه گفته شود اطعام همان نفقه دادن است در عین حال روایت اختصاص به محکومین به حبس ابد دارد و در مورد وثاقت «وهیب» جای بحث است. «3»

3. أبو یوسف: و لم تزل الخلفاء یا أمیر المؤمنین تجری علی أهل السجون ما یقوتهم فی طعامهم و أدمهم و کسوتهم الشتاء و الصیف و أوّل من فعل ذلک علی بن أبی طالب- کرّم اللّه وجهه- بالعراق، ثم

______________________________
(1). دعائم الاسلام، ج 2، ص 539، ح 1917؛ مستدرک الوسائل (به نقل از: دعائم الاسلام)، ج 17، ص 403، ح 4 و ج 18، ص 126، ح 4.
(2). تهذیب الاحکام، ج 6، ص 153، ح 4؛ وسائل الشیعة (به نقل از: تهذیب الاحکام)، ج 11، ص 69، ح 2؛ جامع احادیث الشیعة، ج 13، ص 178، ح 1.
(3). ر. ک: معجم رجال الحدیث، ج 19، ص 215، شمارۀ 13206، جامع الرواة، ج 2، ص 303.

حقوق زندانی و موارد زندان در اسلام، ص: 562

فعله معاویة بالشام، ثم فعل ذلک الخلفاء من بعده؛ «1»

ابو یوسف: ای امیر مؤمنان «2»! خلفا همیشه به زندانیان جیرۀ غذایی و لباس زمستانی و تابستانی می‌داده‌اند و اوّلین کسی که این سنّت را گذاشت در عراق علی بن ابی طالب- کرم اللّه وجهه- بود سپس معاویه در شام عمل کرد و خلفای پس از او نیز چنین کردند.

دلالت این روایت در مورد فعل علی بن ابی طالب- علیه السلام- روشن است، ولی بحث در سند است.