حقوق زندانی و موارد زندان در اسلام صفحه 713

برخی دیگر از ایشان زدن متهم به قتل را به جهت اقرار، جایز دانسته‌اند.

روایات و آثار

1. علی بن محمد بن بندار، عن أحمد بن أبی عبد اللّه، عن أبیه، عن أبی البختری، عن أبی عبد اللّه علیه السّلام: إنّ أمیر المؤمنین علیه السّلام قال: من أقرّ عند تجرید أو تخویف أو حبس أو تهدید،

حقوق زندانی و موارد زندان در اسلام، ص: 570

فلا حد علیه؛ «1»

ابو البختری از امام صادق- علیه السلام- روایت کرد که فرمود: امیر المؤمنین- علیه السلام- فرمود: کسی که موقع تجرید (برهنه کردن و تهدید به تازیانه زدن) یا تخویف یا حبس یا تهدید، اقرار کند، حدّی بر او جاری نمی‌شود.

در مرآة العقول، مجلسی حدیث را ضعیف دانسته «2» و در ملاذ الاخیار گفته است:

ضعیف است، ولی به آن عمل شده است. «3»

مجلسی اوّل می‌گوید: بیشتر اصحاب بدان عمل کرده‌اند و به جهت شهرت و موافقت با اصول ضعف آن جبران می‌شود و اگر روایت را حمل کنیم به موردی که مقر، دزدی نکرده باشد و در نتیجۀ فشار مجبور به اقرار شده باشد، جمع آن با دیگر روایات ممکن است. «4»

نظر نگارنده: دلالت این روایت روشن است. می‌گوید: مجرد اعتراف به جهت ترس از زندان و … علت برای اجرای حد نمی‌شود، چه در مورد دزدی باشد یا دستور به کشتن یا … و روایت گرچه ضعیف است، بدان عمل شده است.