حقوق زندانی و موارد زندان در اسلام صفحه 729

حقوق زندانی و موارد زندان در اسلام، ص: 580

حال ارزشی ندارد؛ زیرا در اقرار، اختیار شرط است و در اینجا زیر فشار شکنجه اقرار کرده است. «1»

نصوصی که از آن جواز شکنجه فهمیده می‌شود

اشاره

1. عن علی علیه السّلام أنّه رخّص فی تقریر المتّهم بالقتل و التلطّف فی استخراج ذلک منه؛ «2»

از علی- علیه السلام- روایت است که اجازه داد از متهم به قتل، اقرار گرفته شود و برای به حرف آوردن او، از راه دوستی وارد شوند.

نظر نگارنده: اضافه بر اینکه سند حدیث، ضعیف است دلالتی بر ترساندن و تهدید ندارد و مورد آن هم قتل است نه چیز دیگری.

2. واقدی: إن کنانة بن أبی الحقیق- رأس یهود خیبر- صالح رسول اللّه صلّی اللّه علیه و آله و سلّم علی حقن دماء من فی حصونهم من المقاتلة و ترک الذریة لهم و یخرجون من خیبر و أرضها بذراریهم، و یخلون بین رسول اللّه و بین ما کان لهم من مال أو أرض، و علی الصفراء و البیضاء و الکراع و الحلقة و علی البر إلا ثوبا علی ظهر إنسان، فقال رسول اللّه: و برئت منکم ذمة اللّه و ذمة رسوله ان کتمتونی شیئا فصالحه علی ذلک. و أرسل رسول اللّه إلی الأموال فقبضها، الأول فالأول و بعث إلی المتاع و الحلقة فقبضها فوجد الدروع مائة درع و السیوف أربعمائة سیف و ألف رمح و خمسمائة قوس عربیة بجعابها. فسأل رسول اللّه کنانة عن کنز آل الحقیق و حلی من حلیهم کان یکون فی مسک- جلد جمل- فقال: یا أبا القاسم! انفقنه فی الحرب فلم یبق منه شی‌ء و حلف علی ذلک و وکد الایمان، فقال رسول اللّه: برئت منک ذمة اللّه و ذمة رسوله إن کان عندک. قال: نعم، فأشهد علیه جماعة من أصحابه و عشرة من الیهود ثم سأل رسول اللّه ثعلبة بن سلام بن أبی الحقیق- و کان رجلا ضعیفا- عن الکنز؟ فقال: لیس لی علم غیر أنّی قد کنت أری کنانة یطوف کل غداة بخربة کذا، فإن کان شی‌ء دفنه فهو فیها. فأرسل رسول اللّه نفرا من المسلمین مع ثعلبة فاستخرجوا الکنز من الخربة، فلما أخرج الکنز، أمر رسول اللّه الزبیر أن یعذب کنانة بن أبی الحقیق حتی یستخرج کل ما عنده فعذبه الزبیر حتی جاءه بزند یقدحه فی صدره و اخیرا أمر رسول اللّه بدفعه إلی محمد بن مسلمة یقتله بأخیه فقتله و کذلک أمر بابن أبی الحقیق الآخر، فعذب ثم دفع إلی أولیاء بشر بن البراء فقتل به و استحل رسول اللّه بذلک أموالهما و سبی ذراریهما، و کان فی مسک الجمل أسورة الذهب و دمالج

______________________________
(1). فقه السنّة، ج 14، ص 83.
(2). دعائم الاسلام، ج 2، ص 407، ح 1420؛ مستدرک الوسائل (به نقل از: دعائم الاسلام)، ج 18، ص 283، ح 1.