حقوق زندانی و موارد زندان در اسلام صفحه 761

1. شیخ طوسی: اگر انسان کاری کند که مستحقّ تعزیر شود، مثل اینکه زن نامحرمی را ببوسد یا کاری غیر از دخول با او انجام دهد یا با پسر بچه‌ای تفخیذ کند از نظر اهل سنّت، وگرنه تفخیذ پسر بچه از نظر شیعه لواط است، یا انسانی را بی‌جهت بزند یا دشنام دهد، امام حق دارد او را تأدیب کند. او را توبیخ و سرزنش یا زندانی می‌کند هرطور که صلاح بداند … «2»

2. همو: هرکس بدهکاری دارد که وقت آن رسیده و مالی دارد که آن را پنهان می‌کند و مال دیگری جز آن ندارد، حاکم او را مجبور می‌کند بدهی خود را بپردازد. اگر انجام نداد از باب تعزیر زندانی‌اش می‌کند. «3»

3. علّامه حلّی: حکم کسی که با هشت زن، اسلام آورده است: باید چهار زن را انتخاب کند وگرنه حاکم او را از باب تعزیر در ترک واجب زندانی می‌کند. «4»

4. همو: در اوّلین جلسه به امر زندانیان می‌پردازد و هر کس را که مظلوم است یا به جهت تعزیر زندانی شده است، آزاد می‌کند. «5»

5. همو: در هر جنایتی که «حد» ندارد، تعزیر واجب است … و تعزیر با زدن و زندانی کردن و توبیخ تحقق می‌یابد؛ بدون بریدن و مجروح کردن و گرفتن مال. «6»

6. مجلسی اوّل: و این- یعنی زندان- نیز یکی از اقسام تعزیر است. «7»

7. شیخ محمد حسن نجفی (در مسألۀ کسی که موی سر زنی را از بین برده باشد):

شاید حبس و ضرب بدین گونه که در اینجا هست حمل بر یک نوع تعزیر شود و تعزیر به نظر حاکم، وابسته است. «8»

______________________________
(1). قواعد و فوائد، ج 2، ص 142، قاعدۀ 204.
(2). مبسوط، ج 8، ص 66 و مانند آن در: ابن برّاج، مهذّب، ج 2، ص 596.
(3). مبسوط، ج 4، ص 232.
(4). تذکرة الفقهاء، ج 2، ص 656.
(5). قواعد الاحکام، ج 2، ص 204؛ نک: تحریر الاحکام، ج 2، ص 182.
(6). تحریر الاحکام؛ ج 2، ص 239 و مانند آن در: ج 2، ص 227.
(7). روضة المتقین، ج 6، ص 163.
(8). جواهر الکلام، ج 42، ص 174.