حقوق زندانی و موارد زندان در اسلام صفحه 79

و حمل علیّ حتی أفاق. ثم قال للحسن و الحسین علیهما السّلام: احبسوا هذا الأسیر و أطعموه و اسقوه و أحسنوا إساره فإن عشت، فأنا أولی بما صنع بی؛ إن شئت استنقذت، و إن شئت عفوت، و إن شئت صالحت؛ و إن متّ، فذلک إلیکم؛ فإن بدا لکم أن تقتلوه، فلا تمثّلوا به؛ «1»

امام صادق- علیه السلام- از پدرش نقل فرمود: علی بیرون آمد و مردم را برای نماز صبح بیدار می‌کرد که عبد الرحمن بن ملجم با شمشیر به فرقش زد. آن حضرت به زانو درافتاد و ابن ملجم را گرفت و نگه‌داشت تا اینکه مردم او را گرفتند. علی- علیه السلام- را بردند. وقتی به هوش آمد به حسن و حسین- علیهما السلام- گفت: این اسیر را نگه دارید، به او آب و غذا بدهید و با او به خوبی رفتار کنید. اگر زنده ماندم خود می‌دانم با او چه کنم؛ یا آزادش می‌کنم و یا می‌بخشم و یا مصالحه می‌کنم و اگر مردم اختیار با شماست. ولی اگر خواستید او را بکشید، مثله نکنید.

2. محمد بن أحمد بن داود … عن أبی مطر، قال: لمّا ضرب ابن ملجم الفاسق- لعنه اللّه- أمیر المؤمنین قال له الحسن علیه السّلام: أقتله؟ قال: لا، و لکن احبسه، فإذا متّ فاقتلوه و إذا متّ فادفنونی فی هذا الظهر فی قبر أخویّ هود و صالح علیهما السّلام؛ «2»

ابو مطر می‌گوید: چون که ابن ملجم فاسق- خدا او را نفرین کناد- امیر مؤمنان- علیه السلام- را ضربت زد. حسن- علیه السلام- به او گفت: او را بکشم؟

فرمود: نه، ولی زندانی‌اش کن. اگر مردم او را بکشید. هرگاه مردم مرا در این پشت، در کنار قبر برادرانم، هود و صالح- علیهما السلام- دفن کنید.

مرحوم مجلسی گفته است: حدیث مجهول است. «3»

______________________________
(1). قرب الاسناد، ص 143، ح 509؛ وسائل الشیعة (به نقل از: قرب الاسناد)، ج 19، ص 96، ح 4 (در آن «استقدت؛ قصاص می‌کنم» دارد)؛ مستدرک الوسائل (به نقل از: قرب الاسناد)، ج 11، ص 78، ح 1؛ جامع احادیث الشیعة (به نقل از: قرب الاسناد)، ج 13، ص 179، ح 5؛ نک: ابن شهر آشوب، مناقب، ج 3، ص 312؛ بحار الانوار، ج 42، ص 218، ج 20.
(2). تهذیب الاحکام، ج 6، ص 33، ح 10؛ بحار الانوار (به نقل از: تهذیب الاحکام)، ج 11، ص 379.
(3). ملاذ الاخیار، ج 9، ص 84.