حقوق زندانی و موارد زندان در اسلام صفحه 84

روایات

1. علی بن إبراهیم، عن أبیه، عن أحمد بن الحسن المیثمی، عن أبان، عن الفضیل بن یسار، قال:

قلت لأبی جعفر علیه السّلام: عشرة قتلوا رجلا؟ فقال: إن شاء أولیاؤه قتلوهم جمیعا و غرّموا تسع دیات، و إن شاءوا تخیّروا رجلا فقتلوه، و أدّی التسعة الباقون إلی أهل المقتول الأخیر عشر الدیة کل رجل منهم. قال:

ثم إن الوالی بعد یلی أدبهم و حبسهم؛ «1»

فضیل بن یسار می‌گوید: از امام باقر- علیه السلام- پرسیدم: ده نفر مردی را کشته‌اند [حکم آن چیست؟].

فرمود: اگر اولیای مقتول بخواهند همه را می‌کشند و 9 دیه می‌پردازند و اگر خواستند یک نفر را برمی‌گزینند و می‌کشند و 9 نفر باقی، هر یک به خانوادۀ مقتول، یک دهم دیه می‌پردازند و فرمود: بعد حاکم، ایشان (9 نفر باقی) را تأدیب و زندانی می‌کند.

صدوق آن را نقل کرده است به اسنادش از قاسم بن محمد از ابان از فضیل بن یسار. «2»

شیخ طوسی آن را در تهذیب الاحکام «3» و استبصار «4» از کافی نقل کرده است.

دو مجلسی (پدر و پسر) گفته‌اند: حدیث، حسن و موثق است. «5»

نظر نگارنده: از ذیل روایت برمی‌آید که حبس، برای تعزیر جایز است. بنابراین،

______________________________
(1). کافی، ج 7، ص 283، ح 4.
(2). من لا یحضره الفقیه، ج 4، ص 85، ح 1.
(3). ج 10، ص 217، ح 1.
(4). ج 4، ص 281، ح 1.
(5). روضة المتقین، ج 10، ص 345؛ ملاذ الاخیار، ج 16، ص 459؛ مرآة العقول، ج 24، ص 31.