زندان و تبعید در اسلام صفحه 56

2. ظهار و خودداری از رجوع یا طلاق

کسی که ظهار کند (به زن خود بگوید: ظهرک کظهر امّی، یعنی پشت تو مانند پشت مادر من است و در نتیجه، به خیال خود، آمیزش با او را بر خود حرام کند) و حاضر به رجوع یا طلاق نشود، زندانی می‌گردد تا به یکی از رجوع یا طلاق تن دهد.

شیخ طوسی به سند خود نقل کرده است: ابو بصیر می‌گوید: از امام صادق علیه السّلام راجع به مردی که نسبت به زن خود ظهار کرده بود پرسیدم، فرمود: اگر با او هم‌بستر شد باید [به عنوان کفاره] یک بنده آزاد کند یا دو ماه پی‌درپی روزه بگیرد و یا به شصت مسکین غذا بدهد و اگر در ظرف سه ماه با او هم‌بستر نشد و به او رجوع نکرد توقیف و زندانی می‌گردد و از او سؤال می‌شود به همسرت نیاز داری یا او را طلاق می‌دهی. «1» گروهی از فقهای شیعه فتوا به حبس داده‌اند و گفته‌اند: اگر سه ماه گذشت و یکی از این دو را انتخاب نکرد، حاکم شرع او را زندانی می‌کند و در خوردن و آشامیدن بر او تنگ می‌گیرد تا یکی را انتخاب کند. «2»

______________________________
(1)- التهذیب، ج 8، ص 24؛ مصنف عبد الرزاق، ج 6، ص 439.
(2)- قواعد الاحکام، ج 2، ص 186؛ کنز العرفان، ج 2، ص 290؛ ریاض المسائل، ج 12، ص 401؛ کشف اللثام، ج 1، ص 159؛ الفقه للمجلسی الاول، ص 160؛ جواهر الکلام، ج 33، ص 164؛ وسیلة النجاة، ص 389؛ تحریر الوسیلة، ج 2، ص 318؛ منهاج الصالحین، ج 2، ص 346.