حیله‌های شرعی و چاره‌جوئی‌های صحیح صفحه 146

ص: 156

این حکم شرعی خانواده‌های بسیاری از مبتلایان به این مسأله را از هم پاشیده، و شکست‌خوردگان در ازدواج اوّل را با شکستی دیگر مواجه نموده است! زیرا نه خودشان مسائل شرعی را فرا گرفته، و نه با عالمی مشورت نموده‌اند (خود کرده را تدبیر چیست؟!)

در این هنگام زندگی در نظرشان تیره و تار گردیده، و خواب و خوراک را از آنها می‌رباید.

خوانندگان محترم اگر نتوانند عمق این فاجعه را درک کنند، حق دارند. ولی برای مبتلایان به آن، و ما که از نزدیک با نمونه‌های متعدّدی از آن در تماس بوده، و یا سرگذشت آنها را در نامه‌های جانکاهشان خوانده‌ایم، یا در تماسهای تلفنی به درد دل آنها گوش فرا داده، و حتّی صدای گریۀ آنان را شنیده‌ایم، عمق این حوادث تلخ به خوبی قابل درک است.

برخی از زنان مؤمنه که با هزاران مشکل از شوهر اوّل، که احتمالا معتاد به موادّ مخدّر بوده، یا به علل مختلف همواره در زندان به سر می‌برده، طلاق می‌گیرند، و بر اثر جهل به مسأله در حال عدّه با شخص ایده‌آل خود، به امید زندگی خوب و خوشی ازدواج، و حتّی قبل از پایان عدّه عروسی می‌کنند، هنگامی که متوجّه حکم شرعی آن شده، و خانۀ سعادت خویش را ویران می‌بینند، از ترس آبرو جرأت ابراز آن را حتّی به شوهر دوّم خود نیز ندارند. و از سوی دیگر، برای فرار از گناه در خانۀ خود همچون فردی بیگانه با شوهر برخورد می‌کنند. راستی برای حلّ این معضل هیچ راه حلّی وجود ندارد؟