تعزیر و گستره آن صفحه 35

ص: 47

مردی که آلوده گناه (خطرناک) استمنا بود را نزد امیر المؤمنین علیه السّلام آوردند. حضرت مقداری تازیانه به دستش (که با آن گناه کرده بود) زد، تا آنجا که قرمز شد. سپس با بودجۀ بیت المال برای وی همسری اختیار (و منشأ گناه را مسدود) کرد.»

استمنا حدّ شرعی ندارد، ولی حضرت مرتکب آن را تعزیر کرد.

[2- تازیانه خوردن قصّه‌گوی در مسجد به دست امیر المؤمنین ع]

دوم: هشام بن سالم از امام ششم علیه السّلام نقل می‌کند که فرمود:

«انّ امیر المؤمنین علیه السّلام رأی قاصّا «1» فی المسجد فضربه بالدّرّة و طرده «2»؛

حضرت علی علیه السّلام قصّه‌گویی را در مسجد مشاهده نمود. وی را با تازیانه تنبیه کرد، و از مسجد بیرون نمود.»

[3- تعزیر برای همبستری در ماه رمضان]

سوم: محمّد بن مسلم، از راویان جلیل القدر و مورد اعتماد، پرسشی بدین شکل مطرح می‌کند:

«سألت ابا جعفر علیه السّلام عن الرّجل یأتی المرأة و هی حائض؟ قال: یجب علیه فی استقبال الحیض دینار و فی استدباره نصف دینار. قال: قلت جعلت فداک یجب علیه شی‌ء من الحدّ؟ قال: نعم خمس و عشرون سوطا؛ ربع حدّ الزّانی، لانّه اتی سفاحا «3»؛

حکم مردی که در حال حیض با همسرش همبستر شده را از امام

______________________________
(1). علّامۀ مجلسی رحمة اللّه در مرآت العقول، جلد 23، صفحۀ 410 پس از نقل روایت مذکور، و تأیید آن از نظر سند می‌گوید: این حدیث دلالت می‌کند که حاکم شرع حق دارد مردم را به هنگام ارتکاب مکروهات نیز تأدیب کند، علاوه بر این که بعید نیست قصّه گویی به طور مطلق حرام باشد، زیرا معمولا مشتمل بر حکایت‌های دروغ است. بلکه بعید نیست قصه گویی در خصوص مساجد مطلقا حرام باشد؛ مشروط بر این که کار لغوی شمرده شود.
(2). وسائل الشیعة، جلد 18، ابواب بقیّة الحدود، باب 4، حدیث 1.
(3). وسائل الشیعة، جلد 18، ابواب بقیّة الحدود، باب 13، حدیث 1.