پاسخ به پرسش هایی پیرامون مجازات های اسلامی و حقوق بشر صفحه 44

سوی وی بهره مند شوند همانها غرامتکش جنایت ناخودآگاه او می باشند؛ «من له الغُنْم فعلیه الغُرْم» و این نوعی حمایت متقابل و تقابل داد و ستد و به مصطلح روز بیمۀ معقول و مقبول است، علاوه بر اینکه به نحوی تعاون در نیکی و نوعی صله رحم و معاضدت خویشان است که عقلًا نیک و نقلًا مورد تأکید واقع شده است: «تَعٰاوَنُوا عَلَی الْبِرِّ». «1»

مضاف بر اینکه با پیش کشیدن پای عاقله در پرداخت دیۀ جنایات خطایی بالطبع مراقبت و مواظبت آنها نسبت به یکدیگر را درپی دارد، و درنتیجه از این قبیل جنایات به اندازه ای پیشگیری می گردد، و این ویژگی را بیمه های کنونی ندارد. همچنین اگر دیه در تمام موارد خطا برعهدۀ حکومت باشد طبعاً انگیزۀ افراد بر مراقبت و تحفّظ از خطا ضعیف می شود، و قهراً قتلهای زیادی اتفاق می افتد.

[فلسفۀ ماههای حرام و شبهۀ تغلیظ دیه در آنها]

ه- همان گونه که ارباب سیر و تواریخ گفته اند در زمان جاهلیت پیش از اسلام اعراب همواره در جنگ و ستیز قبیله ای بودند و چه بسا بر سر یک مسألۀ جزئی خونریزی هایی می شد، یا برای تأمین معاش خود به قتل و غارت دست زده و امنیت مناطق عربی را بدین گونه مختل می نمودند، تا اینکه در پی خونریزی مکرر و ناامنی دائمی راههای تجاری و زیارت خانۀ خدا و مشکلات دیگر و

به ستوه آمدن اعراب،