پاسخ به پرسش هایی پیرامون مجازات های اسلامی و حقوق بشر صفحه 68

برای رزمندگان مطرح شده است. ولی این آیات همگی مربوط است به دشمنانی که جنگ را بر علیه اسلام و مسلمانان شروع کرده و حقوق و اموال و شهر و دیار و امنیت مسلمانها را مورد تهاجم و حملۀ نظامی قرار داده بودند.

شاهد آن، آیۀ 13 سورۀ توبه است: «أَ لٰا تُقٰاتِلُونَ قَوْماً نَکَثُوا أَیْمٰانَهُمْ وَ هَمُّوا بِإِخْرٰاجِ الرَّسُولِ وَ هُمْ بَدَؤُکُمْ أَوَّلَ مَرَّهٍ ...»؛ این آیه صریح است در این که قتال و جنگی که در آیۀ 14 و نیز سایر آیات قتال آمده است، به عنوان دفاع در مقابل نقض پیمان ترک مخاصمه و شروع قتال و خصومت عملی توسط دشمنان می باشد. همچنین است آیۀ 190 سورۀ بقره: «وَ قٰاتِلُوا فِی سَبِیلِ اللّٰهِ الَّذِینَ یُقٰاتِلُونَکُمْ» که محدودۀ قتال مقیّد شده است به مواردی که دشمن، شروع کنندۀ قتال باشد.

و نیز آیۀ 36 سورۀ توبه: «وَ قٰاتِلُوا الْمُشْرِکِینَ کَافَّهً کَمٰا یُقٰاتِلُونَکُمْ کَافَّهً»؛ و آیات مشابه دیگر.

براساس اصل مسلّم تقیید مطلق به وسیلۀ مقیّد، تمام آیات مطلق مربوط به قتال، به وسیلۀ این آیات تقیید می شود.

[ناسازگاری هدایت با خشونت]

سؤال 8- آیا به لحاظ انسان شناسی، شما با این گزاره موافقید که انسان