آیین کیفری اسلام :شرح فارسی تحریر الوسیلة(حدود) جلد 1 صفحه 217

ص: 229

أبان، عن علیّ بن أبی حمزة، عن أبی بصیر، عن أبی عبداللَّه علیه السلام، قال: سئل عن امرأة وجدت مع رجل فی ثوب قال: یجلدان مائة جلدة.[356] فقه الحدیث: این سه روایت، دلالت دارند که هر کدام از آن‌ها صد تازیانه می‌خورند.

روایات دسته‌ی دوم

1- بإسناده عن الحسین بن سعید، عن حمّاد، عن حریز، عن أبی عبداللَّه علیه السلام، إنّ علیّاً علیه السلام وجد رجلًا وامرأة فی لحاف واحد فضرب کلّ واحد منهما مائة سوطاً إلّاسوطاً.[357] فقه الحدیث: در این صحیحه، حریز از امام صادق علیه السلام نقل می‌کند: امیرمؤمنان، حضرت علی علیه السلام زن و مردی را در یک لحاف یافت، به هر کدام نود و نه تازیانه زد.

2- وعنه، عن أبان بن عثمان، قال: قال أبو عبداللَّه إنّ علیّاً علیه السلام وجد امرأة مع رجل فی لحاف واحد فجلد کلّ واحد منهما مائة سوط غیر سوط.[358]

وجوه جمع بین روایات

وجه اوّل: جمع به تخصیص

مرحوم صاحب جواهر رحمه الله فرموده: مقتضای جمع بین این دو دسته از روایات، اختیار روایات اخیر است. ایشان دلیل این مطلب را بیان نمی‌کند؛ امّا می‌توان گفت:

اگر دسته‌ی دوم تصریح به نود و نه تازیانه می‌کرد، در این صورت با دسته‌ی اوّل که تعداد را صد تازیانه می‌شمارد، تعارض پیدا می‌کرد و جای ترجیح نبود؛ لیکن دسته‌ی اوّل مقدار تعزیر را «مائة» بیان کرده و دسته‌ی دوم می‌گوید: «مائة إلّاسوطاً» یعنی به نحو استثنا آمده است. وِزان این دو دسته از روایات، وِزان دو دلیلی است که یکی مشتمل بر