آیین کیفری اسلام :شرح فارسی تحریر الوسیلة(حدود) جلد 1 صفحه 443

ص: 456

[حکم نفی السنة وما یتعلّق بها]

[مسألة 4- حدّ النفی سنة من البلدة الّتی جلد فیها. وتعیین البلد مع الحاکم. ولو کانت بلدة الحدّ غیر وطنه لا یجوز النفی منها إلی وطنه، بل لابدّ من أن یکون إلی غیر وطنه.

ولو حدّه فی فلاة لایسقط النفی، فینقیه إلی غیر وطنه، ولافرق فی البلد بین کونه مصراً أو قریة.]

تبعید و خصوصیّات آن

اشاره

در این مسأله چند فرع مطرح است:

1- مقدار تبعید، یک سال است که از شهری که در آن تازیانه خورده به جای دیگری تبعید می‌شود.

2- مکان تبعید به وسیله‌ی حاکم انتخاب می‌شود.

3- اگر شهری که در آن حدّ خورده وطنش نباشد، از آن‌جا به وطنش تبعید نمی‌شود؛ بلکه باید به غیر وطنش تبعید شود.

4- اگر در بیابانی بر او حدّ جاری شود، تبعید ساقط نمی‌شود؛ بلکه او را به غیر وطنش تبعید می‌کنند؛ و در این جهت، فرقی بین شهر و روستا نیست.

فرع اوّل: مقدار تبعید

در این زمینه، دو دسته روایات وجود دارد. در پاره‌ای از آن‌ها متعرّض زمان تبعید نشده‌اند، ولی پنج یا شش روایت که بیش‌تر آن‌ها صحیحه و معتبره است، مقدار تبعید را یک سال گفته‌اند. و هیچ کس از فقها نیز ابراز مخالفت نکرده است. مقتضای جمع بین مطلق و مقیّد حمل مطلقات بر مقیّدات است.

به برخی از آن روایات اشاره می‌کنیم:

روایت عبداللَّه بن طلحه: «ونفی سنة»؛[779] روایت عبدالرّحمان که متعرّض حکم بکر و