آیین کیفری اسلام :شرح فارسی تحریر الوسیلة(حدود) جلد 2 صفحه 159

ص: 170

[حکم اللائط مع التوبة]

[مسألة 8- لوتاب اللائط إیقاباً أو غیره قبل قیام البیّنة سقط الحدّ، ولو تاب بعده لم یسقط.

ولو کان الثبوت بإقراره فتاب فللإمام علیه السلام العفو والإجراء، وکذا لنائبه علی الظاهر.]

حکم توبه‌ی لائط و تخییر امام در صورت اقرار

این مسأله دو فرع دارد:

1- اگر لواطکننده (ایقابی و غیر آن) قبل از قیام بیّنه توبه کرد، حدّ ساقط می‌شود؛ و اگر بعد از قیام بیّنه و ثبوت لواط توبه کند، حدّ ساقط نمی‌شود.

2- اگر ثبوت حدّ به اقرار او باشد، و پس از آن توبه کند، امام معصوم علیه السلام مخیّر بین عفو و اجرای حدّ است؛ و همین‌طور بنا بر ظاهر، نائب امام علیه السلام نیز مخیّر است.

عین این مسأله در باب زنا نیز مطرح شد. فرق مهمّ بین باب اقرار و بیّنه در همین است که حدّ با توبه‌ی قبل از هر دو ساقط می‌شود، امّا با توبه‌ی بعد از بیّنه به هیچ وجه ساقط نمی‌شود ولی بعد از اقرار، امام معصوم علیه السلام مخیّر بین اجرای حدّ و اسقاط آن است؛ و این تخییر برای نائب عامّ و ولی فقیه نیز ثابت است. لذا، امام راحل قدس سره در مواردی به صورت کلّی اجازه داده بودند که اگر زنا یا لواط به اقرار ثابت شده، آن‌ها را مورد عفو قرار دهند.

ادلّه‌ای که در باب زنا آوردیم، مخصوص آن باب نبود؛ بلکه تعمیم دارد و در باب لواط نیز جاری است؛ لیکن در خصوص لواط صحیحه‌ی مالک بن عطیّه را نیز به خصوص داریم.

مضمون آن روایت، درباره‌ی مردی بود که نزد امیر مؤمنان علیه السلام آمد و سرانجام چهاربار به لواط ایقابی اقرار کرد. امام علیه السلام فرمود: رسول خدا صلی الله علیه و آله درباره‌ی مانند تو چهار حکم کرده است، یکی را اختیار کن. و او سوختن به آتش را که سخت‌تر بود، انتخاب کرد. پس از آن آتشی تهیّه، و در کنار آتش نماز خوانده، دعا و استغفار کرد و به طرف آتش رفت.