آیین کیفری اسلام :شرح فارسی تحریر الوسیلة(حدود) جلد 2 صفحه 321

ص: 337

[حکم سبّ النبیّ والأئمّة وفاطمة الزهراء علیهم السلام]

[الأوّل: من سبّ النبی صلی الله علیه و آله- والعیاذ باللَّه- وجب علی سامعه قتله ما لم یخف علی نفسه أو عرضه أو نفس مؤمن أو عرضه، ومعه لا یجوز، ولو خاف علی ماله المعتدّبه أو مال أخیه کذلک جاز ترک قتله، ولا یتوقّف ذلک علی إذن من الإمام علیه السلام أو نائبه، وکذا الحال لو سبّ بعض الأئمّة علیهم السلام، وفی إلحاق الصدّیقة الطاهرة علیها السلام بهم وجه، بل لو رجع إلی سبّ النبی صلی الله علیه و آله یقتل بلا إشکال.]

حکم سبّ نبیّ، ائمّه و فاطمه زهرا علیهم السلام

اشاره

در این مسأله به مناسبت بحث قذف، فروعی را مطرح کرده‌اند. چرا که قذف از مصادیق سبّ و شتم است.

فرع اوّل: اگر کسی نبیّ اکرم صلی الله علیه و آله را سبّ کند، بر شنونده واجب است دشنام‌دهنده را به قتل برساند؛ و نیاز به مراجعه‌ی به امام علیه السلام و حاکم شرع ندارد. این یک حکم تکلیفی است و شنونده باید آن را اجرا کند؛ به شرط این که خوفی در کار نباشد.

موارد خوف دو نوع است و هرکدام حکم خاصّی دارد:

1- بر جان خود یا جان دیگری، و یا بر آبروی خود یا آبروی مسلمان دیگر ترس دارد. در این صورت، نه‌تنها کشتن دشنام‌دهنده واجب نیست، بلکه جایز نبوده و ترک آن واجب است.

2- بر مال خطیر و دارای اهمیّتی بیم دارد؛ یعنی می‌ترسد با قتل دشنام‌دهنده، ضرر عظیمی به مالش یا مال برادر مسلمانش وارد آید. در این صورت، کشتن دشنام‌دهنده واجب نیست؛ بلکه جایز است؛ یعنی می‌تواند متحمّل ضرر شده و او را به قتل برساند؛ یا آن که متعرّض او نگردد و مالش را حفظ کند.

تمام این مباحث درباره‌ی سبّ یکی از ائمّه علیهم السلام نیز می‌آید. امّا آیا سبّ صدّیقه‌ی طاهره علیها السلام نیز به پیامبر و امامان علیهم السلام ملحق است؟ وجهی برای الحاق هست. اگر سبّ آن حضرت به سبّ نبی صلی الله علیه و آله بازگشت کند، بدون اشکال دشنام‌دهنده کشته می‌شود.