آیین کیفری اسلام :شرح فارسی تحریر الوسیلة(حدود) جلد 2 صفحه 338

صفحه 338

ص: 354

قذف یک مسلمان معمولی هشتاد، ولی در قذف پیامبران دو برابر است.

این روایت علاوه بر ارسال، مورد عمل فقها نیز واقع نشده، و کسی بر طبق آن فتوا نداده است؛ لذا، نمی‌تواند معارض با روایات گذشته باشد. درنتیجه، حکم سبّ پیامبران گذشته نیز مانند سبّ پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله، قتل است.

تذکّر: در باب اسلام و شهادتین مسأله‌ای مطرح است که اگر کسی به عنوان شوخی و مزاح مسأله وحدانیّت را مورد انکار قرار دهد و قرینه‌ی بر مزاح نیز وجود داشته باشد و مستمع نیز آن را به عنوان مزاح تلقّی کند، گفته‌اند: مسأله مورد اشکال است و مجوّزی برای این شوخی نیست؛ و برخی بر شوخی آن نیز حکم جدّی مترتّب کرده‌اند. در مقام ما این مسأله را فقها مطرح نکرده‌اند؛ لیکن لازمه‌ی آن مسأله در این‌جا نیز پیاده می‌گردد. از این‌رو، مکلّف به عنوان مزاح و شوخی، حقّ ندارد کوچک‌ترین اهانت و جسارتی نسبت به مقام شامخ انبیا و معصومین علیهم السلام از او سر زند؛ زیرا، آنان مقام مقدّسی دارند؛ همانند این که نمی‌توان قرآن را به صورت شوخی و مزاح مورد اهانت قرار داد.

حکم دشنام دادن به منتسب به پیامبران

خویشان و بستگان پیامبران گذشته نیز مانند خویشان پیامبر هستند. و دشنام آنان مستلزم قتل نمی‌گردد؛ بلکه اگر قذف باشد، حکم قذف را دارد؛ مگر این که بازگشت به سبّ پیامبران کند. در این صورت، حکم سبّ پیامبران را داراست. البتّه فاطمه‌ی زهرا علیها السلام به واسطه‌ی خصوصیّت عصمت و تطهیر مستثنا هستند، ولی در دیگر منسوبان پیامبر اسلام و پیامبران، دلیلی بر الحاق نداریم؛ و فتوای علّامه رحمه الله[636] بر الحاق، وجه و مستندی ندارد. لذا، درباره‌ی آنان قاعده‌ی عمومی «سبّاب المؤمن فسوق»[637] جاری است؛ امّا حکم قتل پیاده نمی‌شود.

کتابخانه بالقرآن کتابخانه بالقرآن
نرم افزار موبایل کتابخانه

دسترسی آسان به کلیه کتاب ها با قابلیت هایی نظیر کتابخانه شخصی و برنامه ریزی مطالعه کتاب

دانلود نرم افزار کتابخانه