آیین کیفری اسلام :شرح فارسی تحریر الوسیلة(حدود) جلد 2 صفحه 339

ص: 355

[حکم مدّعی النبوّة والشاکّ فی صدق النّبیّ صلی الله علیه و آله]

[الثانی: من ادّعی النبوّة یجب قتله، ودمه مباح لمن سمعها منه، إلّامع الخوف کما تقدّم.

ومن کان علی ظاهر الإسلام وقال: لا أدری أنّ محمّد بن عبداللَّه صادق أو لا، یقتل.]

حکم مدّعی نبوّت و تشکیک در صداقت پیامبر اسلام صلی الله علیه و آله

اشاره

این مسأله دو فرع دارد:

1- پس از پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله که نبوّت و خاتمیّت آن حضرت مسلّم است، اگر کسی ادّعای نبوّت کند، بر شنونده واجب است او را بکشد؛ و مراجعه‌ی به امام علیه السلام و حاکم شرع لازم نیست.

2- کسی که ظاهراً مسلمان است و می‌گوید: نمی‌دانم محمّد بن عبداللَّه راستگو است یا نه، کشته می‌شود.

فرع اوّل: حکم مدّعی نبوت

صاحب جواهر رحمه الله می‌فرماید: در وجوب قتل مدّعی نبوّت مخالفی نیافتم؛[638] لیکن بحث در این است که اگر به روایات تمسّک نکنیم، می‌توانیم مسأله را بر طبق قاعده تمام کنیم؟

از کلام صاحب مسالک[639] و محقّق اردبیلی رحمهما الله استفاده می‌شود می‌توان این حکم را طبق قواعدی که در جاهای دیگر اثبات شده، احراز کرد؛ زیرا، اگر مدّعی نبوّت مسلمان است، با این ادّعا، مرتدّ می‌گردد؛ چون‌که منکر ضروری دین مرتدّ است. لذا، احکام ارتداد بر او پیاده می‌شود.

و اگر مدّعی نبوّت یهودی یا نصرانی باشد، با این ادّعا از اهل کتاب بودن خارج می‌شود؛ زیرا، در اسلام، یهودی و نصرانی که تابع موسی و عیسی باشد، بر مذهبش تقریر