آیین کیفری اسلام :شرح فارسی تحریر الوسیلة(حدود) جلد 2 صفحه 438

ص: 456

[طرق إثبات شرب المسکر]

[مسألة 7- یثبت شرب المسکر بالإقرار مرّتین، ویشترط فی المقرّ البلوغ والعقل والحرّیة والإختیار والقصد، ویعتبر فی الإقرار أن لا یقرن بشی‌ء یحتمل معه جواز شربه کقوله: شربت للتداوی أو مکرهاً.

ولو أقرّ بنحو الإطلاق وقامت قرینة علی أنّه شربه معذوراً لم یثبت الحدّ.

ولو أقرّ بنحو الإطلاق ثمّ ادّعی عذراً قبل منه، ویدرأ عنه الحدّ لو احتمل فی حقّه ذلک. ولا یکفی فی ثبوته الرائحة والنکهة مع احتمال العذر.]

راه‌های ثبوت شرب مسکر

اشاره

شراب‌خواری به دو راه ثابت می‌شود:

1- اقرار

این مسأله چهار فرع دارد:

1- شرب مسکر با دو اقرار ثابت می‌شود؛ و در این اقرار، بلوغ، عقل، حریّت، اختیار، قصد، عدم اکراه و عدم اقتران به چیزی که با وجود آن احتمال جواز شرب داده شود، شرط است.

2- اگر به صورت مطلق اقرار کند و بر معذور بودنش در شرب قرینه یا بیّنه‌ای قائم گردد، حدّ ندارد.

3- اگر به صورت مطلق اقرار کند و پس از آن، ادّعای عذری کند که در حقّش پذیرفته است، حدّ ساقط می‌شود.

4- در صورتی که احتمال عذر داده شود، بوی شراب برای اثبات شرب مسکر کافی نیست.

فرع اوّل: ثبوت شرب مسکر به اقرار

یکی از راه‌های ثبوت شرب مسکر، دو مرتبه اقرار فاعل آن است. مرحوم محقّق رحمه الله به جنبه‌ی منفی نیز تصریح می‌کند: «ولا تکفی المرّة».[796] ایشان در مسائل گذشته مانند قذف