آیین کیفری اسلام :شرح فارسی تحریر الوسیلة(حدود) جلد 2 صفحه 454

ص: 472

[کیفیّة ضرب الحدّ]

[مسألة 10- یضرب الشارب علی ظهره وکتفه وسایر جسده، ویتّقی وجهه و رأسه وفرجه، والرجل یضرب عریاناً ما عدا العورة قائماً والمرأة تضرب قاعدة مربوطة بثیابها. ولا یقام علیهما الحدّ حتّی یفیقا.]

کیفیّت زدن حدّ

اشاره

این مسأله دو فرع دارد.

فرع اوّل: کیفیّت ضرب شارب

درباره‌ی کیفیّت ضرب حدّ به شارب خمر و مسکر می‌گویند: به همان صورتی که درباره‌ی زانی و زانیه ضرب و تازیانه پیاده می‌شد، درباره‌ی شارب مسکر نیز به همان صورت است؛ و فقط در مقدار با هم تفاوت دارند؛ در باب زنا صد تازیانه بود و در باب شرب خمر هشتاد تازیانه است.

در باب زنا گفتیم: بدن مرد زانی را به غیر از عورتینش برهنه می‌کنند و در حالت ایستاده، نه نشسته یا خوابیده بر تمام بدنش تازیانه می‌زنند؛ به گونه‌ای که هر عضو بهره‌ای از این تازیانه ببرد؛ لیکن لازم نیست به‌طور مساوی تقسیم شود. هرچند بعضی از اعضای بدن مانند: سر و صورت و آلت رجولیّت استثنا بودند.

به زن زانی در حالی که نشسته است و لباس‌هایش را به او پیچیده‌اند، تازیانه می‌زنند؛ زیرا، تمام بدنش عورت است. لذا، نباید هیچ‌جایی از بدنش برهنه و بدون لباس باشد؛ امّا تازیانه را بر تمام بدنش تقسیم می‌کنند.

در باب زنا این نکته را بیان کردیم که تازیانه را باید با شدّت بزنند؛ ولی در این مسأله، تصریحی به شدّت و ضعف نشده است؛ سؤال این است که حدّ شرب مسکر در این جهت نیز مانند حدّ زنا است؟

در باب زنا روایات متعدّدی داشتیم که بر خصوصیّات مذکور دلالت می‌کرد. بعضی از آن‌ها قیام و قعود را، برخی عاری و مجرّد بودن را و عدّه‌ای بر تفریق تازیانه‌ها بر بدن و