آیین کیفری اسلام :شرح فارسی تحریر الوسیلة(حدود) جلد 2 صفحه 466

صفحه 466

ص: 485

[حکم الشهادة بشرب المسکر وقیئه]

[مسألة 1- لو شهد عدل بشربه وآخر بقیئه وجب الحدّ، سواء شهد من غیر تاریخ أو بتاریخ یمکن الاتّحاد، ومع عدم إمکانه لا یحدّ.

وهل یحدّ إذا شهدا بقیئه؟ فیه إشکال.]

حکم شهادت به شرب مسکر و قی‌ء آن

اشاره

این مسأله دو فرع دارد:

1- اگر یکی از دو شاهد عادل شهادت به شرب مسکر داد و دیگری گفت: شربش را ندیدم، لیکن دیدم خمر را قی‌ء کرد؛ در این صورت، حدّ واجب است؛ خواه شهادتشان بدون تاریخ باشد یا مقرون به تاریخی که اتّحاد شرب و خمر امکان داشته باشد. و در صورتی که اتّحاد ممکن نباشد، مانند این که یکی بگوید: اوّل ماه شراب خورد، و دیگری بگوید: در دهم ماه او را در حال قی‌ء کردن خمر دیدم، حدّ جاری نمی‌شود.

2- اگر هر دو به قی‌ء کردنش شهادت بدهند، در اجرای حدّ اشکال داریم.

فرع اوّل: شهادت به شرب و قی‌ء مسکر

در عبارت تحریر الوسیله آمده است: «سواء شهد من غیر تاریخ»؛ امّا صحیح آن است که گفته شود: «سواء شهدا من ...».

منشأ این حکم وقوع حادثه‌ای در زمان خلافت عمر بن خطاب است. باید بررسی کنیم آیا حکمی بر خلاف قاعده است یا بر طبق موازین و قواعد؟ آیا امکان تعدّی هست یا نه؛ به گونه‌ای که اگر شهادت به قی‌ء خمر دادند، حدّ ثابت می‌شود؟

محمّد بن یعقوب، عن محمّد بن یحیی، عن محمّد بن أحمد، عن موسی بن جعفر البغدادی، عن جعفر بن یحیی، عن عبداللَّه بن عبدالرّحمن، عن الحسین بن زید، عن أبی عبداللَّه علیه السلام، عن أبیه علیه السلام قال: اتی عمر بن الخطاب بقدامة بن مظعون وقد شرب الخمر فشهد علیه رجلان أحدهما خصّی وهو

کتابخانه بالقرآن کتابخانه بالقرآن
نرم افزار موبایل کتابخانه

دسترسی آسان به کلیه کتاب ها با قابلیت هایی نظیر کتابخانه شخصی و برنامه ریزی مطالعه کتاب

دانلود نرم افزار کتابخانه