آیین کیفری اسلام :شرح فارسی تحریر الوسیلة(حدود) جلد 2 صفحه 47

ص: 56

[حکم من افتضّ بکراً]

[مسألة 5- من افتضّ بکراً حرّةً بإصبعه لزمه مهر نسائها، ویعزّره الحاکم بما رأی.]

حکم افتضاض باکره

اشاره

در این مسأله دو فرع مطرح است:

1- کسی که بکارت زن حرّی را بدون آن که مجامعتی صورت گیرد، با انگشت یا غیر آن از بین ببرد، باید مهر المثل او را بپردازد.

2- فرد مجرم را به هر اندازه‌ای که حاکم شرع صلاح می‌بیند، تعزیر می‌کند.

فرع اوّل: ثبوت مهر المثل به ازاله‌ی بکارت

«افتضّ» با «فاء» یا «قاف» به معنای پاره و سوارخ کردن و ایجاد سوراخ است. به واسطه‌ی تناسبی که این بحث با زنا دارد، آن را در لواحق بحث زنا مطرح کرده‌اند.

بحث ما در مورد زن حرّی است که غیر شوهرش بدون جماع سبب ازاله‌ی بکارت او گردد. نسبت به کنیز روایات مختلفی وجود دارد که در برخی از آن‌ها آمده است باید یک دهم قیمت کنیز را بپردازد؛ و بعضی دیگر از روایات می‌گوید: ارش مابین باکره و ثیّبه را باید بدهند.

از نظر نصّ و فتوا، کسی که در این مسأله مخالفت نکرده و گفته‌اند: باید زن را با خصوصیّاتی که دارد، از نظر سنّ، قیافه، خانواده و ... در نظر گرفته و مهرالمثل زنان هم شأن او با همان جهات خاصّه را به وی بپردازد. روایاتی که در فرع بعد مطرح می‌کنیم، بر این مطلب دلالت دارد.

فرع دوم: مجازات افتضاض

مجازات کسی که به غیر جماع، بکارت زنی را از بین ببرد، تعزیر به آن چیزی است که حاکم مصلحت می‌بیند؛ لیکن در مقدار آن از نظر کمی و زیادی اختلاف بسیاری است.